صفیه عزیزپور - دانش آموخته کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
یاسر رضاپور میرصالح - دانشیار گروه مشاوره، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
شکوفه متقی - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران

هدف: هر رفتاری که نشان می دهد معیارهای مهربانی، وفاداری و احترام در رابطه ی صمیمی نقض شده است، نوعی تعهدشکنی محسوب می شود که می تواند علت های مختلفی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین ابعاد رفتاری و فیزیکی آسیب های دوران کودکی در مردان و زنان دارای سابقه ی تعهد شکنی زناشویی بود.روش: این مطالعه از نوع پژوهش های کیفی بود که با استفاده از مصاحبه ی عمیق نیمه ساختاریافته در ۱۱ نفر (۷ زن و ۵ مرد) از افراد دارای سابقه ی خیانت زناشویی انجام شد. این افراد به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و نمونه گیری تا جایی ادامه یافت که پاسخ های شرکت کنندگان به حالت اشباع برسد. تحلیل داده های حال از مصاحبه ها با استفاده از شیوه ی کیفی نظریه ی زمینه ای در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد.یافته ها: نتایج تحلیل مصاحبه ها نشان داد که افراد دارای سابقه ی تعهد شکنی زناشویی در دوران کودکی خود دچار آسیب های رفتاری و فیزیکی شامل: سوء رفتار (تنبیه، تندخویی والدین، بیگاری و اجبار رفتاری)، شیوه های تربیتی نادرست والدین (محبت افراطی، خودمحوری والد، عدم نظارت و تناقض رفتاری والدین)، بدعملکردی ساختار خانواده (تعارضات خانوادگی، تنیدگی مرزها و نابرابری بین فرزندان) شده بودند. همچنین بررسی روند مصاحبه ها نشان داد که این آسیب ها مشکلاتی را برای افراد در کودکی و بزرگ سالی و در زمینه های مختلف زندگی به وجود آورده بودند. بر اساس این یافته ها و همچنین الگوی پارادایمی حاصل از آن ها می توان جهت شناسایی و همچنین پیشگیری از آسیب هایی که به طور بالقوه در خانواده ممکن است منجر به خیانت شوند، اقدامات لازم را انجام داد.

سوءاستفاده رفتاری, آسیب های دوران کودکی, تعهد شکنی زناشویی