سعیده سادات کرمانی پوربقایی - نویسنده مسئول، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران. رایانامه: s.pourbaghaei@itvhe.ac.ir
مجید پوریوسف - گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران. رایانامه: pouryousef@znu.ac.ir
علیرضا یوسفی - گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران. رایانامه: yousefi.alireza@znu.ac.ir
مسعود رفیعی - مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی لرستان، خرم آباد، ایران. رایانامه: m.rafiei@areeo.ac.ir

به منظور ارزیابی عملکرد، اجزای عملکرد و صفات کیفی توده­های بالنگوی شهری (Lallemantia iberica L.) با کاربرد برخی مواد ضدتعرق در شرایط دیم در سال زراعی ۱۳۹۸-۱۳۹۷ آزمایشی در دو منطقه کرج و خرم­آباد اجرا شد. آزمایش ­به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با دو فاکتور در سه تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل چهار توده­ بالنگوی شهری (کردستان، تکاب، نظرکهریزی و کلیبر) و فاکتور دوم شامل سه ماده ضدتعرق (کائولین با­غلظت پنج درصد، کیتوزان با ­غلظت یک درصد و ایستا با غلظت ۲ درصد) و عدم کاربرد ماده ضدتعرق (شاهد) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، اثر متقابل سه گانه توده، ماده ضدتعرق و مکان بر بیش تر صفات مورد بررسی معنی­دار شد. در بین مواد ضدتعرق، کیتوزان بیش ترین تاثیر را بر توده­های کشت شده داشت و به ترتیب موجب افزایش ۲۰، ۴، ۱۱، ۱۸ درصدی عملکرد دانه، زیست­توده، روغن و موسیلاژ نسبت به شاهد شد. هم چنین توده­های نظرکهریزی، کلیبر، کردستان وتکاب کشت شده در کرج به ترتیب بیش ترین مقدار را در صفات موردمطالعه تحت محلول پاشی با مواد ضدتعرق به خود اختصاص دادند. طبق بررسی­های صورت گرفته در این پژوهش انتخاب توده مناسب با منطقه و استفاده از مواد ضدتعرق موجب افزایش عملکرد و اجزای عملکرد، صفات کیفی دانه بالنگوی شهری در شرایط کشت دیم شد.

توده, روغن, زیست توده, عملکرد, موسیلاژ