مهدی خداداد - کارشناسی ارشد، گروه جغرافیا دانشگاه گلستان

بافت های فرسوده مناطق شهری نسبت به سایر مناطق شهری آسیب پذیرتر می باشند چراکه، تعداد بالای ساکنین آن، سیستم نامناسب دفع فاضلاب و زباله های شهری، نحوه ارتباطلات و دسترسی ضعیف، وجود خدمات زیربنایی و خدماتی بسیار کم و همچنین وجود ناامنی در برخی از این مناطق به علت شکل گیری گتوهای فقر، پرداختن به امر ارزیابی و تحلیل کیفیت زندگی در این مناطق امری انکارناپذیر است. در همین راستا، هدف پژوهش حاضر، ارزیابی رضایتمندی ساکنان بافت های فرسوده شهر گرگان از شاخص های کیفیت زندگی می باشد. جهت انجام این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی و پیمایشی استفاده شده است همچنین جامعه آماری مورد مطالعه، ساکنین بافت های فرسوده شهر گرگان می-باشند که با استفاده از روش کوکران ۴۸۰ نمونه انتخاب و پرسشنامه به صورت تصادفی ساده بین آنها توزیع شده است که برای قضاوتی صحیح از ۲۲ شاخص در سه بعد کالبدی- زیست محیطی، اجتماعی- اقتصادی و عملکردی- ساختاری استفاده شده است که مولفه های موردنظر، از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته های حاصل از پرسشنامه نشان می دهد که میزان رضایت ساکنان این بافت ها در سطح متوسط می باشد.

کیفیت زندگی, توسعه شهری, بافتهای فرسوده, شهر گرگان