معصومه شفقت رودسری - کارشناسی ارشد ارتباط تصویری، دانشگاه مارلیک، نوشهر
حسین عابددوست - استادیار گروه گرافیک، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه گیلان، رشت (نویسنده مسئول)

گل و مرغ یکی از نقش مایه های رایج در هنر ایرانی است. ه منشینی یک نگاره گیاهی در کنار یک پرنده از نظر شکل و محتواریشه در هنر و فرهنگ ایرانی دارد. تحلیل حاضر در پی پاسخ به این پرسش است که گل و مرغ در هنر ایرانی چه مفهومی می تواندداشته باشد و درتایپوگرافی معاصر ایران چگونه نمود پیدا کرده است. هدف تحقیق شناخت پیشینه و فرم های متنوع گل و مرغدر هنر ایران به ویژه نگارگری ایرانی و نیز شناسایی مفاهیم اسطوره ای این نمادهاست. براساس نتایج تحقیق در اسطوره های ایرانیو زرتشتی همنشینی گیاه و پرنده به شکل اسطوره سیمرغ و درخت زندگی توصیف شده است. در آثار ایرانی دوره های متعددسیمرغ بر روی درخت ترسیم شده است. پیش از اسلام نیز نقش مایه درخت و مرغ در آثار هنری به چشم م یخورد. نماد مرغ درخوشنویسی اسلامی و نقاشی خط از طریق ه منشینی حروف ایجاد می شود. تایپوگرافی ایرانی نیز یکی از زمینه های ظهور گل ومرغ در گرافیک معاصر ایران است. در این آثار گاه گل و مرغ در کنار نوشتار و یا گاهی به شکل جداگانه در کنار نوشتار فارسیبه کار رفته است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است. روش گردآوری مطالب، کتابخانه ای و از طریق فیش برداری و تصویرخوانیاست. روش تجزیه و تحلیل داد ه ها کیفی است.

مفاهیم, پیشینه تصویری, گل و مرغ, تایپوگرافی ایرانی