اثر فلاکس های فعال کننده سطحی بر خواص جوش TIG فولاد زنگ نزن 316L

در تحقیق حاضر ابتدا اثر هر یک از پارامترهای فرایند جوشکاری TIG بررسی گردید و سپس با استفاده از روش طراحی تا گوچی با آرایه متعامد (3 به توان 4) L9، پارامترهای بهینه جهت دستیابی به جوشی با بالاترین میزان نسبت به عمق نفوذ به پهنا (D/W)، تعیین شد. به منظور بررسی اثر فلاکس های فعال کننده سطحی بر خواص جوش فولاد زنگ نزن 316L، مقادیر مشخصی از پودر های اکسیدی TiO2 و SiO2 یه صورت لایه ای نازک بر سطح قطعه کار کشیده شدند و عملیات جوشکاری توسط فرایند TIG اتوماتیک انجام گردید. ازمون های متالوگرافی، مکانیکی (کشش و سختی) و خوردگی بر روی جوشهای حاوی فلاکس و بدون فلاکس انجام شد. نتایج ازمون های متالوگرافی ماکروسکوپی مشخص نمودند که با افزودن فلاکس عمق نفوذ جوش افزایش و شکل گرده جوش بهبود می یابد. همچنین نتایج آزمون های مکانیکی نشان داد که هر دو استحکام کششی و سختی جوش های حاوی فلاکس از حالت بدون فلاکس بیشتر می باشد. علاوه بر این با انجام آزمون پلاریزاسیون نمونه ها د رمحیط 3/5%NaCl، تاثیر فلاکس های فعال کننده سطحی بر رفتار خوردگی جوش مورد بررسی قرار گرفت.

Keywords:

فولاد زنگ نزن 316L , روش طراحی تاگوچی , فلاکس فعال کننده سطحی , نسبت عمق نفوذ به پهنای جوش(D/W)