شهناز نوحی - استادیار گروه روانشناسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود ایران

هدف: هدف پژوهش حاضر تحلیل روابط چندگانه حرمت خود، خودپنداره-خودپنداشت و نگرش به روابط پیش از ازدواج با نقش میانجی خودکنترلی در شهر شاهرود است. روش: روش پژوهش حاضر با توجه ماهیت آن از نوع توصیفی – همبستگی (معادلات ساختاری) است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ است. برای تعیین حجم نمونه از فرمول براورد حجم نمونه کوکران استفاده شد که برابر ۲۰۰ نفر است. روش نمونه گیری به صورت در دسترس است. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس های پرسشنامه نگرش به ارتباط قبل از ازدواج کردلو (۱۳۸۹)، مقیاس خودپنداره-خودپنداشت جان بزرگی (۱۳۸۵)، حرمت خود کوپر اسمیت (۱۹۶۷) و خودکنترلی تانجی، پومیستر و پون (۲۰۰۴) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Amos نسخه ۲۱و روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد بین خودکنترلی با حرمت خود، خودپنداره-خودپنداشت و نگرش به روابط قبل ازدواج رابطه معنادار وجود دارد (۰۵/۰P<). همچنین بین حرمت خود با خودپنداره-خودپنداشت و نگرش به روابط قبل ازدواج رابطه معنادار وجود دارد (۰۵/۰P<). بین خودپنداره-خودپنداشت با نگرش به روابط قبل ازدواج نیز رابطه معنادار وجود دارد(۰۵/۰P<).نتیجه گیری: بنابراین، به نظر می رسد خانواده ها می توانند با تقویت حرمت خود و خودپنداشت-خودپنداره در فرزندان خود، موجب ایجاد خودمهارگری بالا در آن ها شوند و در نتیجه فرزندان آن ها در آینده نگرش سالمی نسبت به ازدواج پیدا کنند.

حرمت خود, خودپنداره-خودپنداشت, نگرش به روابط پیش از ازدواج, خودکنترلی