حشمت اله محمدخانلو - Assistant Professor, Faculty of Aerospace Engineering,Shahid Sattari University
محمدرضا تقی زاده - Master student in aerospace engineering,

در این تحقیق، به بررسی پاسخ ارتعاشی مدل­های مختلف بدن خلبان در انجام مانورهای پروازی پرداخته می شود. در این راستا از مدل­های گسسته، شامل مدل­های چهار درجه آزادی و مدل هفت درجه آزادی که جزو مدل­های رایج در این نوع تحلیل­ها می باشند، استفاده می­شود. معادلات دینامیکی حاکم بر حرکت این مدل­ها از روش نیوتن به دست آمده و با روش عددی رانگ- کوتا در نرم افزار متلب حل می شوند. صحت سنجی هر یک از مدل­های به کار رفته با استفاده از نتایج تحقیقات منتشر شده قبلی انجام می شود. پس از اطمینان از صحت مدل­سازی و برنامه نوشته شده، ورودی ناشی از تغییرات شتاب g ثبت شده در تست تجربی حین پرواز و استخراج هفت مانور پروازی، به مدل های ارتعاشی مختلف اعمال می­گردد. از قابلیت انتقال پایه صندلی نسبت به هر یک از اعضای بدن خلبان به عنوان معیار مورد نظر برای تحلیل ارتعاشی استفاده می­گردد. نتایج به دست آمده در سه مدل مورد مطالعه نشان می­دهند که بیشترین سهم انتقال پذیری در ناحیه قفسه سینه (بالا و پایین) و پس ازآن در ناحیه لگن در مانورهای مختلف قرار دارد. همچنین براساس میزان قابلیت انتقال پذیری و ماکزیمم شتاب g در مانورهای مختلف، اثر آهنگ تغییر شتاب بر قابلیت انتقال پذیری و احساس راحتی خلبان بیش از میزان ماکزیمم شتاب در هر مانور می باشد.

Maneuver, Pilot body, Acceleration g, Vibrational response, Transmissibility