ارائه مدل روابط سیستمی عوامل موثر بر ارتقای اثربخشی منابع انسانی در دانشگاه با رویکرد دیماتل فازی از منظر جامعه شناسی سازمان ها
عنوان مقاله: ارائه مدل روابط سیستمی عوامل موثر بر ارتقای اثربخشی منابع انسانی در دانشگاه با رویکرد دیماتل فازی از منظر جامعه شناسی سازمان ها
شناسه ملی مقاله: JR_JOSSI-12-45_006
منتشر شده در در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_JOSSI-12-45_006
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهرداد غفاری زنوزی - گروه مدیریت، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران.
سراج الدین محبی - استادیارگروه مدیریت (نویسنده مسئول)، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران.
کرم اله دانشفرد - استاد گروه مدیریت،واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
خلاصه مقاله:
مهرداد غفاری زنوزی - گروه مدیریت، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران.
سراج الدین محبی - استادیارگروه مدیریت (نویسنده مسئول)، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران.
کرم اله دانشفرد - استاد گروه مدیریت،واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
در دنیای رقابتی امروز، یکی از رموز کلیدی موفقیت سازمانها در بررسی و ارزیابی به موقع و صحیح اثربخشی سرمایههای انسانیشان نهفته است. الگوسازی در راستای ارتقای اثربخشی میتواند در دیالکتیکی تنگاتنگ با مقوله هایی همچون ارتقای بهره وری، کیفیت زندگیکاری و ایجاد رضایت در کارکنان، ارتقای فعالیت های ارزشآفرین، دانش و مهارت شغلی و ارتقای نگرشها و رفتار کارکنان نهفته باشد. در این تحقیق، عوامل موثر بر ارتقای اثربخشی منابع انسانی در دانشگاه با رویکرد سیستمی ساختاری- تفسیری بررسی و مدل سازی شده است. این تحقیق به لحاظ ماهیت و نحوه جمعآوری داده ها، پیمایشی و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری، کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاهی واحدهای مختلف دانشگاه آزاد اسلامی مستقر دراستان آذربایجانشرقی بوده است. ابزار گردآوری داده ها دو نوع پرسشنامه محققساخته است که اولی در راستای شناسایی عوامل موثر بر ارتقای اثربخشی منابع انسانی در دانشگاه و بر مبنای طیف ۵ گزینه ا ی لیکرتتهیه و تنظیم گردید. پرسشنامه نوع دوم نیز بر مبنای انجام مقایسه زوجی مورد نیاز برای رویکرد سیستمی دیماتل فازی تهیه و تنظیم گردید. اعتبار پرسشنامه ها با رویکرد محتوایی و پایایی براساس رویکردهای سازگاری درونی و آزمون مجدد بررسی شده است. پس ازگردآوری پرسشنامه نوع اول، پاسخ ها وارد نرم افزار آماری SPSS شده و تحت آزمون های آماری تی تک نمونهای قرار گردید. یافته های تحقیق، در مرحله اول ۵ عامل اصلی را به عنوان عوامل موثر بر ارتقای اثربخشی منابع انسانی در دانشگاه از منظر اعضای هیئت علمی در جامعه تحت مطالعه شناسایی کرده است. در گام دوم پرسشنامه نوع دوم برمبنای مقایسه زوجی مرتبط با ۵ عامل موثر تشکیل و توزیع گردید. یافته های مرتبط با رویکرد سیستمی دیماتل نشان داد که ارائه آموزشهای هدفمند و بهرهگیری از راهبردها و رویههای مناسب مدیریت دانشی به عنوان دو عامل با برآیند اثرگذاری و اثرپذیری بالا در سیستم تحت مطالعه است. همچنین بهره گیری از راهبردها و رویههای مناسب مدیریت دانشی به عنوان عاملی که دارای برآیند بالاتری از منظره اثرگذاری بر سایر عاملهای سیستم بوده است شناسایی شد. به علاوه دو عامل توسعه شایستگیهای منابع انسانی و زمینهسازی برای بروز و ظهور خلاقیت و نوآوری در سازمان به عنوان دو عامل با برآیند اثرپذیری از سایر عاملها شناسایی شده است.
کلمات کلیدی: ارتقای اثربخشی اعضای هیئت علمی دانشگاهی, دانشگاه آزاد اسلامی, دیماتل فازی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1572242/