هژار ایور - کارشناسی ارشد جامعه شناسی، گروه علوم اجتماعی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی؛ تبریز– ایران.
فیروز راد - استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، صندوق پستی ۳۶۹۷ – ۱۹۳۹۵ تهران- ایران (نویسنده مسئول).

[۱]تعیین رابطه بین میزان گرایش به دموکراسی و جامعه­پذیری سیاسی به عنوان هدف اصلی تحقیق مطرح شده است. متغیرگرایش به دموکراسی براساس نظریات رابرت دال، شومپیتر، هانتیگتون، هابرماس، کوهن و کیملیکا به عنوان متغیر ملاک (وابسته) مطرح شده است و متغیر جامعه­پذیری سیاسی و عوامل اجتماعی مشارکت سیاسی، آگاهی سیاسی، اعتماد سیاسی، قوم­گرایی و انسجام­ سیاسی بر اساس نظریه­های پارسونز، گیدنز، هانتیگتون، کیملیکا، هلد، رابرت دال و ... مطرح شده است. حجم نمونه در این تحقیق به روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای متناسب از جامعه آماری دانشجویان بومی (کرد) دانشگاه­های مهاباد برابر با ۳۵۴ نفر  انجام شده است. در این تحقیق از روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه برای جمع­آوری داده­های مورد نیاز بهره برده و به منظور بررسی پایایی ابزار تحقیق از روش آلفای کرونباخ و رگرسیون ساده و ضریب همبستگی پیرسون برای اندازه­گیری فرضیه­های اصلی و فرعی استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده­ها حکایت از تایید فرضیه­های اصلی تحقیق دارد که بین میزان جامعه­پذیری سیاسی و میزان گرایش به دموکراسی رابطه معنی­داری وجود دارد و میزان­گرایش به دموکراسی و جامعه­پذیری سیاسی در حد متوسط به بالاست. هم­چنین عوامل اجتماعی ازجمله مشارکت سیاسی، آگاهی­ سیاسی، قوم­گرایی و انسجام­ سیاسی با میزان­ گرایش به دموکراسی رابطه معنی­داری داردند و تنها رابطه اعتماد سیاسی با میزان گرایش به دموکراسی تایید نشده است.  

گرایش به دموکراسی, جامعه پذیری سیاسی, دانشجویان, اعتماد سیاسی