اثربخشی زوج درمانی سیستمی- رفتاری بر صمیمیت جنسی و تعهد زناشویی زوجین

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی سیستمی- رفتاری بر صمیمیت جنسی و تعهد زناشویی زوجین شهرستان بهشهر انجام شد.روش شناسی پژوهش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی به صورت دو گروهی (آزمایش وکنترل) همراه با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زوجین مراجعه کننده در ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۰ به مرکز مشاوره(پیوند) شهرستان بهشهر تشکیل دادند. از بین جامعه مورد نظر و باتوجه به جدول مورگان ۵۸ نفر جهت اجرای پیش آزمون یا غربالگری با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. پس از اجرای پرسش نامه های استاندارد ابعاد تعهد و صمیمیت جنسی، ۲۸ نفر از زوجینی که به طور همزمان دارای پایین ترین نمره بودند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه ۱۴ نفر، ۷ زوج). گروه آزمایش زوج درمانی سیستمی- رفتاری را به صورت فردی (با حضور هر دو زوج) و به مدت ۱۰ جلسه۹۰ دقیقه ای ، هفته ای دوبار دریافت نمودند. داده ها توسط آزمون آماری تحلیل کواریانس چند متغیری و بانرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتیافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان می دهد بین نمرات پس آزمون گروه آزمایش و کنترل در متغیرهایوابسته(صمیمیت جنسی و تعهد زناشویی) ۰/۰۱۴= Lambda wilks. و۲۳) ۸۰۶/۷۰۰= و(F (۲ تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که زوج درمانی سیستمی- رفتاری رویکردی مناسب برای بهبود صمیمیت جنسی و افزایش تعهد زناشویی زوجین است و می توان از آن به عنوان یک شیوه ی مداخله ای موثر استفاده کرد.

Keywords:

زوج درمانی سیستمی- رفتاری , صمیمیت جنسی , تعهد زناشویی.