محسن ثقوری - دانشجوی دکتری، دانشگاه تبریز، دانشکده کشاورزی، گروه مهندسی بیوسیستم، تبریز، ایران
رضا عبدی - عضو هیئت علمی دانشگاه تبریز، دانشکده کشاورزی، گروه مهندسی بیوسیستم، تبریز، ایران
محمد علی ابراهیمی نیک - عضو هیات علمی گروه مهندسی بیوسیستم، دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
عباس روحانی - عضو هیات علمی گروه مهندسی بیوسیستم، دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمد علی میسمی - عضو هیات علمی گروه مهندسی بیوسیستم، ، دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز

هضم بی هوازی حالت جامد، علاوه بر تولید انرژی به عنوان راهکاری برای مدیریت زباله جامد شهری در نظر گرفته می شود. مزایای این روش شامل حجم کمتر مورد نیاز رآکتور، انرژی کمتر برای گرم کردن و جابجایی راحت­تر مواد هضم شده می باشد. از آنجا که قسمت آلی زباله جامد شهری بسیار ناهمگن است، در نتیجه برای بررسی تولید بیوگاز از هر نوع زباله جامد شهری، مطالعات ویژه آن لازم است که هدف این تحقیق می باشد. در این پژوهش هضم بی هوازی حالت جامد قسمت آلی زباله جامد شهری به مدت ۳۰ روز در مقیاس آزمایشگاهی با غلظت مواد جامد ۲۰%  برای ارزیابی میزان تولید بیوگاز در شرایط ناپیوسته و مزوفیلیک (بینابین) (۳۷ درجه سلسیوس) انجام شد. با توجه به بالا بودن درصد مواد جامد کل بر اساس نتایج ارزیابی اولیه خصوصیات قسمت آلی زباله جامد شهری (درصد مواد جامد کل ۶۳/۳۰%)، هضم بی هوازی حالت جامد برای مدیریت این ضایعات مناسب است. به منظور بازسازی شرایط واقعی در مقیاس تجاری، هیچگونه مواد افزودنی به رآکتور اضافه نشد. عملکرد راکتور با اندازه گیری روزانه حجم بیوگاز تولیدی و محاسبه میزان تخریب پذیری مواد جامد فرار، مورد ارزیابی قرار گرفت. حجم بیوگاز تولیدی در انتهای فرآیند هضم، مقدار ۳۷۲ میلی­لیتر به ازای هر گرم مواد جامد فرار برای غلظت مواد جامد کل ۲۰% با درصد متان ۸۲/۶۱% (معادل ۲۳۰ میلی لیتر) به دست آمد. همچنین میزان تخریب پذیری مواد جامد فرار به عنوان یکی از پارامترهای بهره وری آزمایشات حدود ۷/۶۴% محاسبه شد. 

انرژی های تجدید پذیر, ضایعات آلی, متان, مدیریت پسماند, هضم بی هوازی ناپیوسته