آرش دارا - دانشجوی دکتری مهندسی علوم و صنایع غذایی ، گرایش تکنولوژی مواد غذایی ، موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی ، مشهد، ایران
علی حمیدی راد - کارشناس ارشد مهندسی شیمی گرایش صنایع غذایی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
حمیدرضا سیدی - کارشناس ارشد مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

آپتامرها به عنوان یکی از جدیدترین و مطرح ترین عناصر زیستی تشخیصی، توجهات زیادی را به خود جلب نموده اند. آپتامرها الیگونوکلئوتیدهای (DNA/RNA) تک رشته ای سنتز شده در شرایط آزمایشگاهی هستند که از طریق فرایند سیلیکس ( SELEX ) "تکامل سیستماتیک لیگاندها با غنی سازی نمایی" به دست می آیند .این اولیگونوکلئوتیدهای مصنوعی به دلیل ساختار سه بعدی خاص خود میتوانند به طیف وسیعی از مولکولهای هدف با ویژگی گزینش پذیری بالا متصل شوند؛ ویژگیهایی همچون مقرون به صرفه تر بودن، قابلیت اتصال به اهداف متنوع با گزینش پذیری ویژه، پایداری بالا، پتانسیل بازسازی آسان و سازگاری با محیط زیست، آنها را به عنوان لیگاندهای ایده آل جهت طراحی حسگرهای زیستی و شناسایی آنالیتهای مختلف تبدیل نموده است سنسوردستگاهی است شامل یک جزء تشخیص مولکولی که در تماس مستقیم با یک مبدل فیزیکی است که جزء مورد شناسایی معینی را به یک سیگنال عموماالکتریکی یا نوری متناسب با غلظت آن جزء تبدیل م یکند، که این روش هدایت می تواند الکتروشیمیایی، حرارتی، نوری و یا بر اساس جرم باشد.با وجود توسعه سنسورها در همه جنبه های صنایع غذایی، آن ها قادر به اندازه گیری و کنترل خطوط تولید کارخانه های مواد غذایی از لحاظ اندازه گیری خودکار ترکیبات مغذی و جمعیت میکروبی نمی باشند،لذا توسعه بیوسنسورها در صنایع غذایی می تواند اتوماسیون کارخانجات صنایع غذایی را افزایش داده و باعث بهبود کیفیت و ایمنی مواد غذایی شود.

آپتامر ، آپتاسنسور ، نانوسنسور ، بیوسنسور ، سنسور نوری .