مدل مفهومی اثر انعطاف پذیری راهبردی بر پایداری شرکت، با نقش میانجی نوآوری مدل کسب و کار و تعدیلگری پویایی محیطی

امروزه موضوع پایداری کسب و کارها یکی از مهمترین مولفه های ارزیابی رشد و پیشرفت آنها قلمداد میشود. با شتاب روزافزون تغییرات در فضای داخل و خارج شرکتها و لزوم حفظ و توسعه مزیت رقابتی آنها در مواجه ه با دیگر رقبا، بررسی متغیرهای اثرگذار بر پایداری شرکت اهمیتی بیش از پیش پیدا کرده است. یکی از این متغیرها، انعطاف پذیری راهبردی است که با پاسخگویی سریع به تغییرات بازار، ایجاد فرصتهای تکنولوژیک با تولید محصولات جدید، وسعت دادن خطوط محصول و تقویت محصولات موجود، سطح پایداری را در کسب و کارها افزایش میدهد. نوآوری مدل کسب و کار نیز به دنبال خلق و ارائه ارزش به شرکت و ذینفعان آن میباشد. این متغیر با ایجاد بازارهای تازه برای محصولات، میتواند به پایداری شرکتها کمک کند. همچنین در نظر گرفتن شدت تغییرات که در قالب متغیر پویایی محیطی ارزیابی میشود، میتواند وضعیت کلی کسب و کار را تحت تاثیر قرار دهد و تعدیل کند. بقای شرکتها در محیط پویای امروزی بستگی به قابلیت پیکربندی مجدد منابع آنها در قبال تغییرات دارد. لذا برای دستیابی شرکتها به پایداری، میبایست روابط بین انعطافپذیری راهبردی و نوآوری مدل کسب و کار و پویایی محیطی مورد توجه قرار بگیرد.

Keywords:

انعطاف پذیری راهبردی , پایداری شرکت , نوآوری مدل کسب و کار , پویایی محیطی.