ارزیابی پارامترهای محیط زیستی و زیرساخت ها در تاب آوری شهری در مواجهه با بحران زلزله از دیدگاه شهروندان (مطالعه موردی: محدوده شهرداری منطقه ۵ شیراز)

تاب آوری شهری مفهومی نسبتا جدید و پیچیده بوده که دارای ابعاد گوناگون می باشد و می تواند برای هر اجتماعی و هر نوع بی نظمی اعم از طبیعی، انسان ساخت یا ترکیبی از آن دو مورد استفاده قرار گیرد. در این راستا و با توجه به این که شهر شیراز شهری است که همواره مورد تهدید مخاطرات طبیعی همچون زلزله بوده: لذا بررسی وضعیت تاب آوری آن و عوامل موثری که می تواند این شهر را تاب آور نمایند، حائز اهمیت می باشد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی پارامترهای موثر بر تاب آوری شهری در مقابله با مخاطرات طبیعی در محدوده شهرداری منطقه ۵ شیراز صورت گرفته است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است. برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و پیمایشی با استفاده از پرسشنامه، و برای سنجش تاب آوری محدوده شهرداری منطقه ۵ شیراز از آزمون میانگین آماری t-Test در قالب نرم ‎افزار SPSS نسخه ۲۸ استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که محدوده شهرداری منطقه ۵ شیراز در بعد زیرساخت ها و محیط زیست و در مواجهه با بلایای طبیعی تاب آور و مطلوب می باشد. لذا فرضیات پزوهش بر اساس پاسخ شهروندان به سئوالات پژوهش مورد تایید واقع گردید.

Keywords:

تاب آوری شهری , مخاطرات طبیعی , زمین لرزه , محدوده شهرداری منطقه ۵ شیراز.