علی خیرالدین - دانشیار دانشکده مهندسی دانشگاه سمنان
سعید فامیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه دانشگاه سمنان

یکی از ویژگیهای ساختمانهای بتن آرمه ، ابعاد بزرگ المانهای سازه ای بخصوص تیرها و ستونها می باشد ، از اینرو بسیاری از معماران و کارفرمایان به منظور عدم استفاده از سقف کاذب ، افزایش ارتفاع مفید طبقات ، زیباتر شدن نمای زیرین سقفها و... ، تمایل به کاهش ارتفاع تیرها و محدود کردن ارتفاع آنها به ضخامت سقف دارند. اما از آنجا که تیرها نقش بسیار مهمی در کنترل تغییرمکانهای جانبی سازه دارند ، عدم استفاده از ارتفاع کافی برای آنها ، تغییرمکانهای جانبی سازه را بشدت افزایش می دهد. از اینرو در مبحث ششم مقررات ملی ساختمان و به تبع آن در ویرایش سوم استاندارد 2800 ایران ، ارتفاع اینگونه ساختمانها به سه طبقه یا 10 متر محدود گشته است. بمنظور نقد و بررسی این ضابطه در ویرایش سوم استاندارد 2800 ، ساختمانهای با ارتفاع 2 و 3 و 4 و 5 طبقه در نظر گرفته شد و بر اساس ویرایش سوم استاندارد 2800 و آیین نامه بتن ایران مورد تحلیل ، طراحی و ارزیابی قرار گرفت و سپس 4 سطح خطر لرزه ای 2% و 10 % و 20 % و 50 % در 50 سال با توجه به وضعیت لرزه ای شهر تهران انتخاب گردید و نقطه عملکرد سازه ها در این 4 سطح خطر لرزه ای با توجه به روشهای ضرایب تغییرمکان و طیف ظرفیت ارائه شده در دستورالعمل بهسازی لرزه ای وتفسیر آن ، محاسبه و در نهایت سطوح عملکرد سازه ها در سطوح خطر مذکور مورد ارزیابی قرار گرفت.

قاب خمشی ، سقف تیرچه بلوک ، تحلیل دینامیکی طیفی ، تحلیل غیرخطی استاتیکی ، سطح عملکرد