محمدنقی ایمانی گله پرده سری - استادیار، گروه مدیریت آموزشی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
فریبا حنیفی - استادیار، گروه مدیریت آموزشی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
علی ملاحسینی - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران

هدف پژوهش حاضر ترسیم مدل پیش بینی تعلق خاطر کاری براساس متغیرهای سرمایه روان شناختی. هوش هیجانی. حمایت سازمانی بود. روش پژوهش برحسب هدف، کاربردی است، که با رویکرد کمی و به روش غیرآزمایشی - همبستگی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد شهر تهران به تعداد ۲۹۵۳ نفر بودند که با استفاده از کفایت نمونه در مدل سازی معادلات ساختاری، ۳۴۰ نفر انتخاب شد. برای گردآوری داده ها پرسشنامه­های تعلق خاطر کاری سالنوا و شوفلی (۲۰۰۱)، سرمایه روان شناختی لوتانز، لوتانز و لوتانز (۲۰۰۴)، هوش هیجانی مایر و سالووی (۱۹۹۰)، حمایت سازمانی آیزنبرگ و همکاران (۱۹۹۸) به کار گرفته شد. روایی و پایایی ابزارهای پژوهش بررسی و تایید شد. روش تحلیل داده­ها در دو بخش توصیفی و استنباطی انجام گرفت. در بخش استنباطی برای پاسخ به پرسش های پژوهش آزمون­هایی ­همبستگی پیرسون، تی تک نمونه­ای، مدل سازی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. نتایج نشان داد متغیرهای سرمایه روان شناختی، هوش هیجانی و حمایت سازمانی بر تعلق خاطر کاری تاثیر دارند.

تعلق خاطر کاری, حمایت سازمانی, سرمایه روان شناختی, هوش هیجانی