شیوه بیانی شمس تبریزی با رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی
عنوان مقاله: شیوه بیانی شمس تبریزی با رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی
شناسه ملی مقاله: JR_IAUZ-19-74_007
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_IAUZ-19-74_007
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
کورش امرایی - دانش آموخته دکتری ادیان و عرفان، وا حد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی،خرم آباد،ایران.
علی فتح الهی - دانشیار گروه ادیان و عرفان، وا حد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی،خرم آباد،ایران. نویسنده مسئول: ali.fathollahi@yahoo.com
خلاصه مقاله:
کورش امرایی - دانش آموخته دکتری ادیان و عرفان، وا حد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی،خرم آباد،ایران.
علی فتح الهی - دانشیار گروه ادیان و عرفان، وا حد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی،خرم آباد،ایران. نویسنده مسئول: ali.fathollahi@yahoo.com
این جستار، گفتمان انتقادی شمس تبریزی را از طریق شیوههای بیانی مورد بررسی قرارمیدهد. مفهوم قدرت و رابطه آن با ایدئولوژی که از مولفههای اساسی نظریه گفتمان انتقادی است را در گفتمانهای شمس درنظرمیگیرد. این نوشتار، جایگاه و موضع قدرت ایدئولوژیکی شمس را بر اساس مفهوم دو کنش تهدیدکننده وجهه و کنش حافظ وجهه در مقابل قشرها و طبقات عرفانی (مراد- مریدی) و طبقات اجتماعی (عوام- فلاسفه، حکما و ...) نشانمیدهد. در کنش تهدیدکننده وجهه، شمس بیپروا با شیوههای بیانی مختلف، خود را در موضع قدرت و مخاطب را در موضع پذیرش قدرت شمس قرارمیدهد. در کنش حافظ وجهه نیز بسامد بالا به حفظ وجهه خود شمس تعلق دارد و در ردهای پایینتر از خود، مولانا را قرارمیدهد. روش ما در این پژوهش، کتابخانهای و به شیوه توصیفی- تحلیلی بودهاست. نتیجه این پژوهش نشانمیدهد که موضع قدرت شمس مبتنی بر مولفه ایدئولوژی بودهاست.
کلمات کلیدی: مقالات شمس, گفتمان, انتقاد, قدرت و ایدئولوژی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1574282/