محمد احسانی - پژوهشگاه بین المللی المصطفی گروه اخلاق و تربیت اسلامی

این مقاله با رویکرد تربیتی به بررسی احکام فقهی حضانت کودک و تحلیل تربیتی آن پرداخته است. این کار، با روش توصیفی- تحلیلی و با هدف تبیین حراست و حضانت کودک در جهت حفظ منافع او مبتنی بر منابع فقهی و تربیتی معتبر انجام یافته است. آنچه از منابع فقهی برمیآید این است که حضانت حکمی از احکام الهی است و بر متولیان واجب است که از کودک حفاظت کنند. لزوم حضانت از کودک بر محور مصلحت و تربیت اوست که در احکام فقهی مورد تاکید قرار گرفته و وی باید تحت سرپرستی فرد دلسوز و مطمئن قرار گیرد تا آسیبی به وی وارد نشود. شروط صاحبان اولویت تصدی حضانت و عوامل سقوط آن، گواه بر این است که تربیت صحیح کودک از جهات جسمی و روحی وروانی، هدف اصلی حضانت است و مورد توجه شرع مقدس اسلام قرار دارد. برایناساس، با بروز نشانه های عدم صلاحیت متولی حضانت، بلافاصله امر حضانت به فرد باصلاحیت انتقال مییابد. زیرا کودکان بدون حضانت و محروم از تربیت یکی از مشکلات جامعه امروز است که بهلحاظ فقه و تربیت از روزهای نخست تولد با حضانت و مراقبت از آن ها این مشکل قابل حل میباشد.  

کودک, تربیت, احکام فقهی, تحلیل تربیتی, حضانت, سقوط حضانت