محسن داودابادی فراهانی - گروه فقه تربیتی، مجتمع عالی فقه، جامعه المصطفی العالمیه، قم، ایران
سید نقی موسوی - گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان
محمد زارعی - مدرس جامعه المصطفی العالمیه، قم، ایران

دینی کردن علم و بحث از «علم دینی» محل گفت وگوهای فراوان بوده و دیدگاه های مختلف اقلی و اکثری در آن وجود دارد. مهم ترین عرصه علم دینی مطرح در بین صاحب نظران عرصه علوم انسانی است. علوم انسانی دانش هایی است ناظر به حالات، شئون و رفتارهای فردی و اجتماعی انسان. دستیابی به علوم انسانی اسلامی در مهندسی تمدن اسلامی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف اصلی این مقاله بررسی ادله چرایی «اسلامیسازی علوم انسانی» از منظر فقه اسلامی است. این پژوهش از روششناسی اجتهادی در استنباط حکم از ادله قرآنی و روایی بهره می گیرد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که سه قاعده نفی سبیل (حفظ استقلال و خودکفایی جامعه مسلمین)، اعانه بر «بر» و ممنوعیت اخذ علوم از غیر اهل بیت( را می توان به عنوان برخی از مهمترین ادله فقهی «اسلامی سازی علوم انسانی» بیان نمود و جمع بندی حاصل از این ادله بر لزوم تولید علوم انسانی اسلامی دلالت دارد.

علوم انسانی اسلامی, علم دینی, فقه علوم انسانی, نفی سبیل, اخذ علوم از غیر اهل بیت(