علی غضنفری
نسیم تیموری - دانش پژوه سطح ۴ مجتمع آموزشی کوثر

نشوز، در اصطلاح بیشتر فقها مساوی با عدم تمکین یا امتناع از تمکین قرار گرفته و آن را تنها به زن نسبت داده اند. هنگامی که زوجه از انجام تکالیف واجبی که خداوند متعال بر عهده او در رابطه با شوهر گذاشته، خارج شود، ناشزه خوانده می شود. نگارنده در این مختصر بر آن است که با استفاده از آیه ۱۲۸ سوره نساء، بر این نکته تاکید کند که نشوز اختصاص به زنان ندارد بلکه اگر مرد نسبت به انجام تکالیف واجب خود از قبیل نفقه، همخوابی واجب، حق قسمت و سایر تعهدات ضمن عقد کوتاهی کند، ناشز محسوب می شود و زن میتواند در برابر شوهر ناشز خود به راهکارهایی همچون پند و اندرز، مطالبه حق، رجوع به حاکم شرع و تادیه مبادرت نماید؛ امری که به علت ناآشنایی بانوان و در مواردی نبودن ضمانت اجرایی تحقق نمی یابد. این مقاله سعی دارد به روش کتابخانه ای و تبیینی تحلیلی با احصای آراء فقها و با نیم نگاهی به آرای حقوقی، با تبیین معنای حقیقی نشوز و تعیین حدود و ثغور و پیامدها و راه کارهای قرآنی آن به این مهم دست یابد که احکام نشوز عمومیت داشته و زنان نیز میتوانند مانند مردان ضمن توجه به حقوق خود، راه مطالبه آن را بیابند.

فقه, نشوز, نشوز مرد, تمکین جنسی