مونا یعقوبی زنجانی - دانشجوی دکتری،دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب ، تهران، ایران

زمان ارزشمندترین منبع تمام شدنی است که در اختیار ما است.وقتی برای اولین بار کاری را شروع میکنیم و یا هنگامیکه پس از فراغت از مدرسه یا دانشگاه میخواهیم فعالیتی صورت دهیم،خود را در حجم انبوهی از کارهای عقب افتادهمیبینیم.ما برای انجام دادن کارها،زمان زیادی را در اختیار داریم.به ما میگویند؛این کار را بکنید،بعد آن کار را بکنید و سپسبه کار دیگری که در یک فهرست به ما داده شده،بپردازید.همانطور که اختیارات ما،وظایف را انتخاب میکنند و تصمیمگیریهارا افزایش میدهند،در مورد زمانی هم که در اختیار داریم،برنامهریزی میکنند.اما این امر کمکم ما را غافلگیر میکند و اغلبغرق در عادتهایمان میشویم که ممکن است بدون اینکه متوجه شویم،جلوی پیشرفت و موفقیت ما را بگیرد.برخی از. کارکنان در مقطعی راجع به مدیریت زمان آموزش می بینند این آموزش یک روزه و یا حد اکثر دو روزه است و به ندرت همتمدید میشود و آنچه که آموخته شده،به طور معمول به سرعت بر اثر گذشت زمان،از یاد میرود.بسیاری از کارکنان هم هرگزهیچ آموزشی نمی بینند.مهارت مدیریت زمان از آموزشهایی است که مدیران باید آن را به طور ویژه فرا گیرند. برخی افراداطلاعات خوبی در این زمینه یعنی مدیریت زمان دارند،درحالیکه دیگران کوچکترین چیزی از این موضوع نمیدانند و حتینمیدانند چگونه باید زمانی را پیدا کنند که مهارت مدیریت زمان را در آن به کار ببرند.هنوز هم داشتنمهارتهای مدیریت زمان برای هر مدیر موفقی،از ضروریات اجتنابناپذیر محسوب میشود.یافتن کسی که به بالاترین پلکانترقی شغلی رسیده،آن هم بدون آنکه بداند چگونه باید بهترین و موثرترین بهره را از زمان ببرد،بسیار مشکل است.

بهره وری ،زمان ،مدیریت زمان، ، قانون ۸۰-۲۰