رابطه بین مالکیت خانوادگی و کارایی سرمایه گذاری نیروی کار با در نظر گرفتن نقش تامین مالی خارجی

بر مبنای ادبیات موضوع، شرکت هایی که مالکیت خانوادگی دارند بر پایه افق سرمایه گذاری طولانی تر می توانند کارآیی سرمایه گذاری نیروی کار بالاتری را نتیجه دهند و از طرف دیگر با تشویق رفتار فرصت طلبانه، تعارض نمایندگی را گسترش داده و کارایی سرمایه گذاری نیروی کار پایینی را داشته باشند. بر این مبنا بر پایه این دوگانگی احتمال در این پژوهش برای روشن شدن پیامدهای این نوع مالکیت بر کارایی سرمایه گذاری نیروی کار، ۶ فرضیه تدوین شد. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و با استفاده از رویکرد پس رویدادی است و بر مبنای روش، از نوع همبستگی می باشد. تعداد نمونه ۱۲۱ شرکت طی سال های ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۹ بوده است. یافتههای پژوهش نشان داد که تاثیر مالکیت خانوادگی بر ناکارایی سرمایه گذاری در نیروی کار، مستقیم و معنادار است و افزایش درصدمالکیت خانوادگی بر بیش سرمایه گذاری در نیروی کار افزوده اما نقش معناداری برای آن در کم سرمایه گذاری نیروی کار نمی توان قائل شد. همچنین در شرکتهای اهرمی، حساسیت ناکارایی سرمایه گذاری نیروی کار و به طور خاص بیش سرمایه گذاری نیروی کار به مالکیت خانوادگی کمتر است. و در شرکت های اهرمی، تفاوت معناداری در حساسیت کم سرمایه گذاری نیروی کار به مالکیت خانوادگی یافت نشد. بنابراین، می توان گفت در ایران، شرکت های با مالکیت خانوادگی، بیشتر متمایل به ناکارایی سرمایه گذاری نیروی کار از نوع بیش سرمایه گذاری هستند. و در شرایطی که اهرمی هستند، این نوع ناکارایی را تعدیل می نمایند.

Keywords:

مالکیت خانوادگی , کارایی سرمایه گذاری در نیروی کار , بیش سرمایه گذاری در نیروی کار , کم سرمایه گذاری در نیروی کار , شرکت های اهرمی