رابطه ی بین عوامل استرس زای دانشجویی و تعلل ورزی در دانشجویان ساکن خوابگاه

  مقدمه: یادگیری تجربه ای است که در فراگیر استرس ایجاد می کند و از طرفی تعلل ورزی در موقعیت تحصیلی یک پدیده ی بسیار رایجی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه ی بین عوامل استرس زای دانشجویی و تعلل ورزی در دانشجویان ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۱۳۹۵ انجام شد. روش ها: در این مطالعه مقطعی ۲۶۷ نفر از دانشجویان ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. جمع آوری داده با استفاده از پرسشنامه های استرس دوران دانشجویی گادزلا (Gadzell) ۵۱ سوالی و مقیاس ارزیابی تعلل ورزی نسخه دانشجو شوارز و دیهل (Schwarzer & Diehl) ۱۰ سوالی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده ازآمار توصیفی و آزمون ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری کم تر از ۰۵/۰ انجام گرفت. نتایج: میانگین سنی افراد مورد مطالعه ۵۶/۳±۳۹/۲۳ بود. از نظر جنسیت ۷/۳۹درصد افراد مورد مطالعه پسر و مابقی دختر بودند. بر اساس آزمون ضریب همبستگی بین عوامل استرس زای دانشجویی و تعلل ورزی همبستگی مثبت و ضعیفی مشاهده گردید (۳۰/۰ =r و ۰۰۱/۰>p)؛ همچنین بین معدل با تعلل ورزی همبستگی منفی و بسیار ضعیفی مشاهده شد (۱۳/۰- =r و ۰۲۸/۰=p). نتیجه گیری: دانشجویانی که تحت تاثیر عوامل استرس زای بالایی قرار دارند، تعلل ورزی بیش تری دارند. بنابراین می توان با کنترل و شناسایی عوامل استرس زای دانشجویی، تعلل ورزی را در بین دانشجویان کاهش داد.

Keywords:

Stress , Procrastination , Students , Medical Sciences , استرس , تعلل ورزی , دانشجویان , علوم پزشکی.