سمیرا آل سعیدی - Tehran University of Medical sciences
سمیرا رجایی - Tehran University of Medical Sciences
سعیدرضا مهرپور - Tehran University of Medical Sciences
مریم علیزاده - Tehran University of Medical Sciences

مقدمه: نحوه ارائه سناریو در جلسات یادگیری مبتنی بر مورد و پیامدهای آموزشی آن محل سوال است. این مطالعه با هدف بررسی دیدگاه دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مورد پیامدهای یادگیری و انگیزشی استفاده از بیمار واقعی در مقایسه با سناریوی کتبی در جلسات یادگیری مبتنی بر مورد در دوره علوم پایه انجام شد. روش ها: این مطالعه توصیفی در سال ۱۳۹۶ در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران بر روی ۸۵ نفر از دانشجویان پزشکی ورودی ۹۵ رشته پزشکی و با روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. ۷۴ نفر پرسشنامه را تکمیل نمودند. در سال اول دوره علوم پایه در جلسات یادگیری مبتنی بر مورد از سناریوی کتبی استفاده شد. در جلسه بحث موردی ایمونولوژی در سال دوم، بیماران واقعی دعوت شدند و سپس نظرات دانشجویان با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا بررسی شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: کلیه دانشجویان شرکت کننده در پژوهش معتقد بودند که حضور بیمار جذاب و چالش برانگیزتر از سناریوی کتبی بود. ۷۳ نفر (۲۲/۹۸%) حضور بیمار واقعی را بر سناریوی کتبی ترجیح می دادند. ۶۹ نفر (۸۶/۹۲%) بیان کردند که حضور بیمار واقعی نسبت به سناریوی کتبی تاثیر بیش تری بر یادگیری دارد. ۷۳ نفر (۲۲/۹۸ درصد) معتقد بودند که استفاده از بیماران واقعی در کلاس های درس علوم پایه انگیزه بیش تری برای حضور در کلاس درس فراهم می کند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که دانشجویان پزشکی استفاده از بیمار واقعی را به جای سناریوی کتبی در جلسات یادگیری مبتنی بر مورد ترجیح می دهند. از دید دانشجویان بیمار واقعی جالب تر و چالش برانگیزتر است، بر یادگیری و یادداری مطالب تاثیر بیش تری دارد و در درک ارتباط بین علوم پایه و بالین و بر مطالعه علوم پایه موثرتر است.

Case-based learning, Learning outcomes, Medical student, Basic sciences program, یادگیری مبتنی بر مورد, پیامدهای یادگیری, دانشجوی پزشکی, دوره علوم پایه