میزان مواجهات کارآموزان پزشکی با مهارت های بالینی مورد انتظار و مقایسه با حداقل های تعیین شده

مقدمه: یکی از مهم ترین اهداف دوره آموزش پزشکی عمومی، رسیدن به سطح قابل قبول توانمندی در مهارت های بالینی دانشجویان پزشکی است. دانشکده های پزشکی باید در جهت رسیدن به استانداردهای بین المللی آموزش پزشکی عمومی گام بردارند. این مطالعه با هدف تعیین میزان مواجهات کارآموزان پزشکی با مهارت های بالینی مورد انتظار و مقایسه با حداقل های تعیین شده در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ و نمونه گیری به روش سرشماری (۹۵نفر) انجام شد. مهارت های مورد انتظار به صورت چک لیستی به شورای آموزشی گروه های بالینی داده شد و تعداد حداقل های مواجهه با آنها مشخص گردید. تعداد مواجهه بالینی در هر مهارت در طول دوره کارآموزی و اطلاعات زمینه ای دانشجویان در چک لیست پرسیده شد. داده ها با استفاده از آزمون های One sample T test و T مستقل، کای دو و آزمون های همبستگی پیرسون و اسپیرمن تحلیل گردید. نتایج: هیچ یک از کارآموزان در مهارت های بالینی شامل انجام کات داون، انجام تامپون قدامی، خون گیری شریانی، رگ گیری و وصل سرم، آتل گیری، انجام Basic CPR، انجام واکسیناسیون روتین اطفال، انجام پانسمان هایی با نیاز به دبریدمان و شستشوی تخصصی، نمونه گیری سوپراپوبیک، گچ گیری ساده و بازکردن گچ، تخلیه آبسه سطحی پوست؛ نتوانستند به تعداد حداقل مواجهه مورد انتظار تعیین شده توسط شورای آموزشی گروه های بالینی دست پیدا کنند. در مهارت های گذاشتن لوله معده و انجام CPR) ACLS, BCLS) میزان انطباق مناسب بود، ولی در سایر مهارت ها میزان انطباق پایین بود. نتیجه گیری: عدم انطباق تعداد مواجهات کارآموزان با حداقل های مورد انتظار در تعداد دفعات مواجهه با مهارت های بالینی ضروری و ضعف در آموزش بالینی کارآموزان نشان دهنده کیفیت نامطلوب آموزش بالینی است، به نظر می رسد رسیدن به انطباق مطلوب قابل انتظار برای هر مهارت بالینی، وابسته به آموزش های جانبی و همکاری بیش تر دستیاران و اساتید بالینی است.

Keywords:

Clinical education , competency , clerkship , clinical skills , medical student , آموزش بالینی , توانمندی , کارآموزی , مهارت های بالینی , دانشجوی پزشکی