ارزیابی شاخص های امنیت برارتقاءتعاملات اجتماعی عرصه های همگانی شهری (مطالعه موردی :محله دوهزار شهربندرعباس)

امنیت یکی از مهم ترین عوامل سازنده کیفیت مطلوب عرصه های همگانی است که در حضور شهروندان موثراست. هدف از این مقاله تحلیلی بر رویکرد امنیت از طریق طراحی  به منظور ارتقا تعاملات اجتماعی در عرصه های همگانی می باشد. رویکرد این پژوهش توصیفی-تحلیلی وابزارگردآوری داده ها، پرسشنامه"محقق ساخته"است. جامعه آماری پژوهش ساکنان محله دوهزارشهر بندرعباس می باشدکه طبق فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده ۳۷۶ پرسشنامه در این محدوده توزیع گردید. وسپس با استفاده از نرم افزارspss و Smart PLS اطلاعات جمع آوری شده، تحت مدل مفهومی مورد آزمون قرار گرفته شد. نتایج حاصل ازمعادلات ساختاری و آزمون اسمارت پی ال اس نشان داد که شاخص های مدیریت و نگهداری، امنیت فیزیکی، نظارت ومتغیر ورودی / خروجی به ترتیب میانگین بیشترین وکمترین تاثیر را در افزایش ایمنی وارتقاء تعاملات اجتماعی را دارند. وهمچنین برای تمامی روابط مورد نظر این مطالعه معناداری بزرگتر از ۹۶/۱بوده و این امر نشان دهنده معنی داری روابط در سطح اطمینان ۹۵ درصد است. از نظر کاربران قلمروپائی هیچ رابطه معنی داری با متغیر وابسته نداردو اثرگذاری عامل قلمروپائی مورد قبول واقع نشد.

Keywords:

تعاملات اجتماعی , امنیت , عرصه های همگانی , معادلات ساختاری , شهربندرعباس