محمودرضا انوری - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، زاهدان، ایران
غلامرضا میری - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان،زاهدان، ایران
محمد امیاری - دانشجوی دکترای برنامه ریزی شهری، گروه جغرافیا، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، ایران، زاهدان

پایدار و توجه جدی به مسائل محیطی، با کنفرانس سازمان ملل متحد پیرامون محیط­زیست انسانی در سال ۱۹۷۲ در استکهلم سوئد شروع شد. این پژوهش، به تحلیل مولفه­های تاثیرگذار در توسعه پایدار شهری در مناطق مناطق پنج­گانه شهر زاهدان می­پردازد. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و نوع آن کاربردی است. روش گردآوری اطلاعات مورد نیاز پژوهش، دو روش کتابخانه ای و میدانی است. جامعه آماری، شهروندان مناطق پنج­گانه شهر زاهدان ۵۸۷۷۳۰ نفر می­باشد. حجم نمونه طبق فرمول کوکران، ۳۸۴ نمونه تنظیم و بین شهروندان مناطق به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه ای توزیع گردید. جهت اولویت­بندی مناطق شهر زاهدان از نظر شاخص­های توسعه پایدار از تکنیک تاپسیس فازی (FTOPSIS) و جهت وزن­دهی به شاخص­ها از تحلیل سلسله­مراتبی فازی (FAHP) استفاده شده است. نتایج حاصل از تکنیک تاپسیس فازی نشان می­دهد مناطق پنج گانه شهر زاهدان از نظر شاخص­های توسعه پایدار شهری در یک سطح مناسب قرار ندارند و از یک فاصله زیادی برخوردارند. با توجه به نتایج بدست آمده منطقه ۱ در رتبه اول و منطقه ۴ در رتبه آخر قرار گرفته است.  

توسعه پایدار, تکنیک تاپسیس فازی, زاهدان