سید موسی واعظی - فارغ التحصیل سطح چهار فقه سیاسی ،جامعه المصطفی العالمیه

تعلیم و تربیت فرزندان یکی از وظایف بسیار مهم و سنگینی است که بر دوش والدین نهاده شده است. زمان کودکی بسیار حساس و سرنوشت ساز است. شخصیت کودک هنوز شکل نگرفته و برای پذیرش هر نوع تربیت، آمادگی دارد. اتفاقا این دوران حساس را در دامن مادر و تحت سرپرستی پدر می گذارند و در اثر رفتار و گفتار آنان استعدادهایش پرورش می یابد و شخصیت آینده اش ساخته می شود. بنابر این سرنوشت هر کودک تا حد زیادی در اختیار والدین است. کودک درس های اصلی و اساسی خود را از والدین کسب می کند و این اعمال و رفتار والدین است که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم در کودک اثر می گذارد. البته این تنها آموزش ها، القائات والدین نیست که در کودک اثر می گذارد بلکه جریانات عاطفی، اخلاقی، انضباطی و ... والدین نیز در تربیت وی اثر گذار خواهد بود، و این تاثیرات عامل سازندگی و یا ویرانی جسمی، روانی، عاطفی، ذهنی و ... کودک می شود. به سخن دیگر کودک با فطرت پاک و سالم به دنیا می آید و باورها و رفتار او متفرع و متاثر از اندیشه و اعمال والدین و زمینه سازی های آنان می باشد.

جلوه, تاثیر, رفتار, والدین, فرزندان