فاطمه رحیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران
سیدحسین حسینی نورزاد - استادیار، دانشگاه تهران
مهران محمودی مطهر - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران

در مدیریت چرخه زندگی ساختمان های موجود، علاقه فزایندهای برای بهبود عملکرد کلی از شروع تا پایان عمر پروژه وجوددارد، توجه به مرحله آخر چرخه حیات پروژه و اجرای استراتژی مناسب در این دوره، میتواند در راستای اهداف توسعه پایداربسیار موثر واقع شود. برنامه ریزی جداسازی که شامل یافتن یک توالی بهینه و امکان پذیر برای جداسازی قطعات تحتمحدودیت های موجود است، بخش اصلی فرآیند استفاده مجدد منعطف و به طور کلی پروژه هایی با ماهیت ساختارشکنیمیباشد. درحال حاضر اجرای پروژه های استفاده مجدد منعطف، متکی به روش های برنامه ریزی شهودی می باشد که عمدتامنجر به نتایج غیربهینه می شوند، این به دلیل کمبود ابزارها و روش هایی با بهره وری بالا برای پیاده سازی این نوع پروژه هاست.پژوهش فعلی سعی در تمام اتوماتیک کردن فرآیند برنامه ریزی جداسازی، جهت ممکن سازی استفاده از روش های برنامه ریزیارائه شده در عمل و بهره مندی از مزایای آنها را دارد. چارچوب پیشنهادی به عنوان توسعه چارچوب اولیه که در بسترمدلسازی اطلاعات ساختمان به تحلیل و تعیین ماتریس های موردنیاز می پرداخت، شامل تولید خودکار پارامترهای موردنیازو تبدیل خروجی های داینامو به فرمت ماتریس قابل استفاده در الگوریتم برنامه ریزی مبنا می باشدکه با به کارگیری پلاگینداینامو و نرم افزار متلب انجام می شود.

پایداری، استفاده مجدد منعطف، برنامه ریزی جداسازی، اتوماتیک، مدلسازی اطلاعات ساختمان