پروین شرایعی - استادیار پژوهش بخش تحقیقات فنی و مهندسی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی

این تحقیق با هدف تعیین بهترین دمای نگهداری ارقام خربزه (قصری، خاقانی، تاشکندی) و انتخاب مناسب­ترین غلظت و زمان غوطه­وری در امولسیون روغن آفتابگردان و بیکربنات سدیم اجرا شد.  واریته­های مختلف خربزه پس از برداشت و پس از آنکه فرآیندهای مقدماتی حداقل (سردکردن مقدماتی و سورت کردن) روی آنها اجرا شد، با استفاده از امولسیون روغن آفتابگردان با غلظت­های ۳ و ۵ درصد و بیکربنات سدیم صفر و ۲ درصد به مدت ۵ و ۱۰ دقیقه تیمار شدند.  همه نمونه­ها به همراه شاهد در سردخانه با دماهای ۱، ۵، ۱۰، ۱۸، و ۲۵ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۹۰ تا ۹۵ درصد به مدت ۴۵ روز نگهداری شدند.  بلافاصله پس از برداشت و هر ۱۵ روز یک بار صفات کمی و کیفی (درصد پوسیدگی، درصد کاهش وزن، میزان سرمازدگی، درصد مواد جامد انحلال­پذیر، سفتی بافت و میزان قند) و در پایان ماه نگهداری ارزیابی حسی انجام شد.  نتایج نشان می­دهد که غوطه­وری در امولسیون ۳ درصد روغن گیاهی آفتابگردان حاوی بیکربنات ­سدیم ۲ درصد به مدت ۱۰دقیقه، غوطه­وری در امولسیون ۵ درصد روغن گیاهی آفتابگردان حاوی بیکربنات­سدیم۲ درصد به مدت ۵ دقیقه، و غوطه­وری در امولسیون ۵ درصد روغن گیاهی آفتابگردان حاوی بیکربنات ­سدیم ۲ درصد به مدت۱۰ دقیقه به ترتیب باعث حفظ بهتر خصوصیات کمی و کیفی در رقم خاقانی شدند و ارقام تاشکندی و قصری به ترتیب در مقام­های بعدی قرار گرفتند.  حفظ صفات کمی و کیفی در رقم خاقانی در دماهای ۱ و ۵ درجه سلسیوس و در ارقام تاشکندی و قصری در دمای ۱۰ درجه ­سلسیوس از سایر دماها بهتر بود.

آلودگی قارچی, بیکربنات سدیم, خربزه, خصوصیات کیفی, دمای نگهداری, روغن آفتابگردان, سرمازدگی