ارزیابی تاثیر نانوسیلیس و فوق روان کننده بر مقاومت سایندگی بتن در سازه های آبی

از بتن معمولی به دلیل در دسترس بودن اجزای آن، به­ صورت گسترده در سازه های آبی استفاده می شود. مقاومت بتن می تواند با افزودن مقداری اندک از مواد ترکیبی به نام نانو مواد، به طور قابل توجهی افزایش یابد و باعث افزایش طول عمر بتن شود. تحقیق حاضر اثر مواد افزودنی نانوسیلیس و فوق روان کننده از نوع پلاستیکرت R-B را بر مقاومت سایشی بتن بررسی کرده است. برای ساخت نمونه های بتن از سیمان تیپ ۲ و ۵ استفاده شد. نانوسیلیس به مقدار ۲، ۴، ۶، ۸ و ۱۰ و فوق روان­کننده به مقدار ۵/۰، ۸/۰، ۱/۱، ۴/۱ و ۷/۱ درصد وزنی سیمان مورد آزمون در نظر گرفته شد. کلیه آزمایش ها در آزمایشگاه بتن در دوره­های عمل آوری ۷، ۲۸ و ۴۲ روزه اجرا گردید. در مجموع، ۶۰ آزمایش مختلف سایشی روی نمونه اجرا شد. در این آزمایش­ها مقاومت ساییدگی مصالح درشت دانه بتن با سایش و ضربه در دستگاه لوس آنجلس تعیین گردید. نتایج نشان می­دهد که با اضافه کردن نانوسیلیس و فوق روان کننده به بتن هایی با سیمان تیپ ۲ و ۵، مقاومت سایشی آنها در مقایسه با بتن معمولی، ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد. به­ طوری که مقدار افت جرم با افزایش نانو سیلیس به ترتیب تا ۶ و ۸ درصد وزنی سیمان، کاهش و پس از آن افزایش خواهد یافت و در مقادیر ذکر شده، کمترین کاهش جرم اتفاق می افتد که مقدار آن نسبت به بتن معمولی ۷، ۲۸ و ۴۲ روزه به ترتیب ۴۰، ۳۱ و ۵۰ درصد برای سیمان تیپ ۵ و ۲۷، ۳۲ و ۵۰ برای سیمان تیپ ۲ کمتر خواهد بود. همچنین در این تحقیق و برای مقاومت سایشی بر اساس نتایج به دست آمده، مقدار بهینه نانوذرات سیلیس ۶ درصد و فوق روان کننده ۸/۰ درصد وزنی سیمان تیپ ۲ و برای سیمان تیپ ۵ به ترتیب ۸ و ۸/۰درصد وزنی، تعیین شد.

Keywords:

افزودنی های بتن , پلاستیکرت R-B , دوام بتن , مقاومت سایشی