مهدی عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی عمران، مدیریت ساخت دانشگاه آزاد فیروزکوه، ایران
محمد مهدی امیری - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد فیروزکوه، تهران، ایران
رضا بهراملو - استادیار بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، همدان، ایران

در این پژوهش، تاثیر افزودنی حباب­ساز با عیارهای مختلف سیمان بر ویژگی­های مقاومتی بتن تازه و سخت شده بررسی شده است. بدین­منظور ۹ طرح اختلاط بتنی با نسبت آب به سیمان ۴۵/۰ و کاربرد ۳ سطح عیار سیمان ۳۰۰، ۳۵۰ و ۴۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب، و ۳ سطح حباب­ساز صفر، ۰۱/۰ و ۰۳/۰ درصد وزنی سیمان مصرفی، در نظر گرفته شد. آزمایش­های تعیین مجموع هوای بتن، چگالی و تعیین مقدار اسلامپ روی بتن تازه و آزمایش­های چگالی، تخلخل، مقاومت فشاری و مقاومت الکتریکی روی نمونه­های بتن سخت شده در همه مخلوط­ها اجرا شد. نتایج آزمایش­ها روی بتن تازه نشان می­دهد که با افزایش ماده افزودنی حباب­ساز، کارایی بتن تازه و میزان هوای کل آن افزایش و چگالی بتن کاهش می­یابد. نتایج آزمایش­ها روی بتن سخت­شده نشان می­دهد که افزودن ماده حباب­ساز به اندازه ۰۳/۰ درصد وزن سیمان به مخلوط بتن با هر ۳ عیار سیمان، منجر می­شود به کاهش چگالی، مقاومت فشاری و مقاومت الکتریکی. با توجه به شاخص­های موجود، عیار ۳۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب (بدون هوازا و با هوازا) برای پوشش بتنی از جنبه مقاومتی گزینه­ای پذیرفتنی نیست. برای پوشش بتنی کانال­های آبیاری و برای تامین حداقل مقاومت فشاری لازم، در بین مخلوط­های مورد بررسی مخلوط­های بتنی به­ترتیب عیار سیمان  ۴۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب (بدون هوازا)، ۳۵۰ کیلوگرم بر متر مکعب (بدون هوازا و ۰۱/۰ درصد وزن سیمان هوازا) اولویت دارند. برای پوشش بتنی در مناطق سردسیر، مناسب­­ترین گزینه جهت اطمینان از پارامتر مقاومت فشاری و دوام در برابر یخبندان، مخلوط بتنی است با عیار ۴۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب و ۰۱/۰ درصد وزن سیمان حباب­ساز.

پوشش بتنی, عیار سیمان, کانال های آبیاری, هوازا