مدیریت سود و ارزیابی مدل های شناسایی سود

این تحقیق به ارزیابی مدل های شناسایی سود می پردازد. ارزیابی انجام شده در این تحقیق بر پایه بررسی توانمندی هر یک از مدل ها از نظر رویارویی با دو نوع خطای شناخته شده در استنتاج آماری موسوم به خطاهای نوع اول (آلفا) ونوع دوم (بتا) می باشد .احتمال بروز این دو خطا، ملاکی برای قضاوت در مورد صحت روش تحقیق بکار رفته در تحقیقات مدیریت سود و اعتبار استنتاجات حاصل از آن است . درهمین راستا و برای تجزیه وتحلیل تجربی مدل ها، آزمون مدیریت سود در سطح سه نمونه ی جداگانه صورت پذیرفت: الف)نمونه ای تصادفی متشکل از ۱۰۰۰ مشاهده شرکت-سال؛ ب) نمونه متناظر دیگری براساس نمونه الف، که از طریق یک فرآیندشبیه سازی مدیریت سود مقادیر ثابت و معینی به سود و اقلام تعهدی آن افزوده شد؛ پ ) نمونه ای از شرکت هایی که شواهدی قابل قبول مبنی بر دستکاری سود از سوی آنها وجود داشت.نمونه الف برای بررسی خطای نوع اول طرح ریزی گردید. بصورت کلی خطای نوع اول زمانی روی می دهد که محقق به استناد آزمون، زاره درست (فرضیه ص فر) را رد می نماید. در تحقیقات مدیریت سود خطای نوع اول وقتی است که فرضیه ی صفر عدم مدیریت سود، رد می شود؛ در حالی که واقعا مدیریت سود وجود نداشته و فرضی ه ی صفر درست است. نمونه های ب و پ برای آزمون خطای نوع دوم طرح ریزی شده بودند . بصورت کلی خطای نوع دوم وقتی روی می دهد که محقق به استناد آزمون، گزاره نادرست (فرضیه صفر ) را به خطا درست می پندارد و می پذیرد. در تحقیقات مدیریت سود، خطای نوع دوم وقتی روی می دهد که فرضیه ی عدم مدیریت سود رد نمی شود، درحالی که واقعا مدیریت سود وجود داشته و فرضی هی صفر نادرست است.یافته های این تحقیق نشان می دهد از مدل های مورد بررسی، درکل مدل های مبتنی بر روش های برآورد رگرسیونی از توان بیش ترینسبت به سه مدل هیلی، دی آنجلو و تعدیل شده ی دی آنجلو برخوردارند . ازمیان روش های رگرسیونی، روش اصلی جونز ( ۱۹۹۱ ) ازتوان کمتری برای تبیین مدیریت سود برخوردار است .در مورد ویرایش های بعدی مدل جونز، ویرایش تعدیل شده ی جونز ۱۹۹۵ و مدل ساده ی دی چاو ۲۰۰۲ ، و مدل جامع دی چاو ۲۰۰۲ و نسخه ه ا ی تورم زدایی شد ه ی آن از توان قابل قبولی برای کشف مدیریت سود برخوردار بودند.

Keywords:

مدیریت سود , مدل های کشف مدیریت سود , اقلام تعهدی اختیاری , اقلام تعهدی غیراختیاری