آزاده رحمانی - دانشجوی دکتری، گروه ادیان و عرفان، واحد یادگار امام خمینی(ره) شهر ری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
جمشید جلالی شیجانی - دانشیار گروه ادیان و عرفان، واحد یادگار امام خمینی(ره)، شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران
محمود رضا اسفندیار - دانشیار گروه ادیان و عرفان،واحد یادگار امام خمینی (ره)،شهرری،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران

آیین سماع در طریقت قادریه و کتک در هندوئیسم از شناخته شده ترین رقص ها هستند. این آیین ها که آمیخته با باورهای مذهبی هستند، رقصیدن را یکی از راه های برقراری ارتباط با کائنات می دانند. رقص های آیینی علاوه بر جنبه های زیباشناختی در صورت های حرکتی، دارای مفاهیم عرفانی، دینی و روایی هستند که درطول زمان تکامل پیدا کرده است. در طریقت قادریه عارف در طی سماع برای برقراری ارتباط با عالمی دیگر می کوشد. این مقاله به روش مطالعه تحلیلی تطبیقی به بیان همانندی ها و تفاوت های این دو آیین و تاثیرپذیری آن ها از یکدیگر و کشف روابط زمانی و مکانی آن ها در فرهنگ صوفیسم و هندوئیسم در طول تاریخ می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که با وجود تفاوت های آیینی و دینی، ساختارهای مشترکی در دو رقص سماع و کتک وجود دارند. رقص کتک، در معابد هندوئیسم مانند سماع ریشه در نیایش آفریدگار دارد و در برخی از ابعاد صورت و محتوا با آن همانند است. در مورد تاثیرپذیری های کتک از سماع قادریه به نظر می رسد که کتک در هند، در دوران سلاطین دهلی و امپراتوران مغول، به واسطه ارتباطات فرهنگی بین اسلام و هندوئیسم، دگرگونی هایی پیدا کرده است.

هندوئیسم, طریقت قادریه, رقص, سماع, کتک