شهرسازی اصولی شیراز بر پایه حراست از فرهنگ و هویت محله ای بافت شهری (نمونه موردی: محله قصرالدشت)

توجه به بافت های فرسوده و ناکارآمد و بهسازی و توانمندسازی و حیات بخشی آن ها بسیار قابل توجه می باشد. در این میان شاید بتوان مولفه «هویت» را عاملی برای بازآفرینی بافت های فرسوده شهری و به عنوان ابزاری برای توجه به اهداف توسعه پایدار در نظر گرفت. بنابراین بایستی در بازآفرینی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری، مولفه هایی همچون پویایی فضایی، حس تعلق مکان، تنوع بنا و فضا و عناصر هویت بخشی به بافت شهری نیز مدنظر قرار گیرند تا احیا بتواند در روابط فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی نیز تظاهر یابد. هویت محله ای افراد که برایندی از سایر هویت ها از جمله هویت فرهنگی و اجتماعی است، نیز در گرو برخورداری از شرایط مناسب زیستی می باشد به گونه ای که بتواند منشاء خاطره های فردی و جمعی برای آن ها شود. احساس تعلق اجتماعی نیز پایه احساس مسئولیت و به دنبال آن مشارکت در توسعه محله ای و شهری است. احساس بی هویتی و فقدان حس تعلق محله ای که ریشه در موضوعات فرهنگی و اجتماعی دارد، هویت محلات را به عنوان جایگاهی که ساکنین بتوانند با حضور در آن، علیرغم تفاوت های فرهنگی و اجتماعی، محیط زندگی و شهر را بهتر بشناسند نیز تا حد زیادی کم رنگ ساخته است. از این رو تبیین چارچوبی جامع نگر از لایه های فرم شهری با تاکید بر مولفه های اجتماعی و فرهنگی از جمله اهدافی است که مدیریت شهری لازم است در جهت اولویت بخشی به هویت مکان و هویت مکانی مرتبط با مردم آن را دنبال کند.

Keywords:

کلمات کلیدی: هویت , پویایی فضایی , تعلق اجتماعی , بافت های فرسوده , توسعه محله ای.