مجید مخدوم

ارزیابی توان اکولوژیکی سرزمین به عنوان هسته مطالعات محیط زیست و به عنوان پیشگیری و حتی درمان بحران محیط زیست به شمار می رود. از این رو پیش از اجرای توسعه‘ تعیین توان اکولوژیکی سرزمین برای کاربری های مختلف ضروری است. ارزیابی توان اکولوژیکی منطقه گیلان ومازندران به عنوان بخشی از مطالعات محیط زیست در چار چوب طرح کالبدی منطقه ای برای توسعه شهری‘ صنعتی و روستایی و توریسم به عمل آمده است. این ارزیابی با روش تجزیه و تحلیل سیستمی در چهار گام شناسایی منابع‘ تجزیه و تحلیل و جمع بندی داده ها ‘ کدگذاری اکوسیستم ها و ارزیابی توان محیط در مقیاس ۲۵۰۰۰۰:۱ انجام پذیرفته است. نتیجه بررسی نمایشگر آنست که د راین منطقه از مجموع ۳۹۹ اکوسیستم کلان قابل انتظار‘ تنها ۱۶۷ اکوسیستم کلان وجود دارد‘ که حذف این تعداد اکوسیستم یا به خاطر شرایط طبیعی و یا به واسطه دخالتهای ناروای انسانی است. بیشتر سطح منطقه برای توسعه شهری‘ صنعتی و روستایی نامناسب است. نواحی با توان درجه یک برای این کاربری سطح نسبتا کمی را نسبت به سرزمین هایی با توان درجه ۲و۳ در ناحیه اشغال نموده اند. برای ترسیم گسترده بیشتر منطقه صاحب توان اکولوژیکی برای این منظور است. سرزمین نامناسب برای توریسم بخش کمی از منطقه را تشکیل می دهند. هم چنین وسعت سرزمین های با توان درجه یک برای این کاربری بخش کمی را نسبت به سرزمینهای با توان ۲و ۳ در منطقه شامل می شوند. به هر حال نتیجه این بررسی که فقط در مقیاس ۲۵۰۰۰۰:۱ ودر فاز اول مطالعات صادق است‘ مبین این نکته است که به خاطر آسیب پذیری اکوسیستم های موجود منطقه چندان مهیای توسعه نیست.

ارزیابی توان اکولوژیکی, توریسم, توسعه شهری, گیلان, مازندران