مطالعه فیزیکی و شیمیایی آب دریاچه ارومیه

دریاچه اومیه با چیچست در آذربایجان ایران واقع شده و از نظر وسعت بیسمتین دریاچه جهان است. وجود مواد شیمیایی قابل ملاحظه در آب دریاچه مذکور به ویژه ترکیبات با ارزش پتاسیم ومنیزیم امکان استحصال نمک های درون آب دریاچه را به طور جدی مورد توجه قرار داده است. در این مطالعه مجموعا ۱۸۲ نمونه با توجه به روشهای استاندارد از اعماق ومناطق مختلف دریاچه در دو نوبت بهار (۹۲ نمونه) و پاییز (۹۰ نمونه) تهیه شده در مقادیر سیزده عامل فیزیکی و شیمیایی برای هر یک از نمونه های اندازه گیری و سپس نتایج به صورت مقادیر میانگین همراه با انحراف معیار گزارش شده است. در بهارآب دریاچه از نظر غلظت ناهمگن بوده و به سه منطقه «شمالی» ‘ «جنوب غربی» ‘ «مرکزی و جنوب شرقی» تقسیم بندی می شود. این ناهمگنی در عمق نیز ملاحظه می گردد. در پاییز آب دریاچه از نظر غلظت در سطح و در عمق روی هم رفته همگن است و این گویای این واقعیت است که در طول تابستان انتقال جرم عظیمی ما بین مناطق مذکور صورت می گیرد و این پدیده می تواند عامل بسیاری از تحولات مختلف جنبی باشد. نتایج این کار می تواند درتعیین مناسب ترین محل و عمق برای برداشت آب از دریاچه به منظور استحصال مواد درون آن و ایجاد دیگر تاسیسات ساختمانی کمک نماید. در این کار پژوهشی مقدار ثابتK برای رابطه تبدیل هدایت ویژه به TDS (PPM) برای دو فصل بهار و پاییز به ترتیب ۱۷/۱ و ۳۲/۱ محاسبه شده است.

Keywords:

انتقال جرم در دریاچه ارومیه , ثابت k برای دریاچه ارومیه , دریاچه ارومیه , نمکهای موجود در دریاچه ارومیه