ارزیابی آثار توسعه بر محیط زیست استان همدان باکاربرد مدل تخریب

Publish Year: 1384
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 107

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JESJ-31-37_014

تاریخ نمایه سازی: 13 دی 1401

Abstract:

مدل تصمیم گیری (Decision making model ) یکی از انواع روش های ارزیابی آثار توسعه بر محیط زیست (EIA) است. مدل تصمیم گیری تجلی ارتباط بین کمیت ها و کیفیت های بخشی از جهان هستی به صورت فیزیکی و ریاضی است ، به صورتی که نشان دهنده هستی، یا پدیده موجود در دنیای واقعی باشد. از این قرار، مدل ها روابط بین داده ها را برای پیش بینی چگونگی رویدادها درجهان واقعی تشریح می کنند. مدل تخریب Makhdoum,۲۰۰۲)) یکی از انواع مدل های ریاضی است که در این بررسی برای مطالعه آثار توسعه بر محیط زیست استان همدان از آن استفاده شده است . در این روش برای نمایاندن تخریب در واحدهای نشانزد – که بنا به مورد می تواند آبخیز، زیرحوزه ، شهر و شهرستان، واحد زیست محیطی ، زیستگاه ها، یا شبکه باشد – از مدل های خطی استفاده می شود. رابطه تخریب عبارتند از : H= ضریب تخریب هر واحد نشانزد ?I= مجموع شدت عوامل تخریب هر واحد نشانزد DP= تراکم فیزیولوژیک (نسبت جمعیت بر وصعت زمین های قابل کشت) و V۰آسیب پذیری بوم شناختی برای دستیابی به این مهم، ابتدا محدوده استان همدان (مرز سیاسی) به ۸۴۹ شبکه ۲۵۰۰ هکتاری (۲×۲ سانتیمتر روی نقشه توپوگرافی ۲۵۰۰۰۰ : ۱) تقسیم شد. آسیب پذیری اکولوژیکی با استفاده از نقشه های شیب ، ارتفاع، اقلیم، حساسیت سنگ مادر به فرسایش ، خطرزمین لرزه ، طبقات آسیب پذیر ی خاک ، حساسیت هیدرولوژیک ، پوشش گیاهی و زیستگاه محاسبه شده و طبقه بندی شد. در مرحله بعد با استفاده از نقشه توپوگرافی ، مشاهدات میدانی ونظرهای کارشناسان و افراد محلی ، تعداد ۱۹ عامل تخریب درکل استان شناسایی و شدت آنها تعیین گردید. تراکم فیزیولوژیک هم از تقسیم جمعیت موجود درهر شبکه کاری بر وسعت زمینهای قابل کشت درهر شبکه به دست آمد. درنهایت با استفاده از جدول نهایی تخریب و وارد کردن مشخصه های مدل درنرم افزار Excell ، ضریب تخریب درهر یک از شبکه های کاری استان مورد محاسبه وتحلیل قرار گرفت. ضرایب تخریب به دست آمده برای کلیه شبکه ها ، براساس نظریه فازی در ۶ طبقه و ۳ دسته طبقه بندی شدند. بدین ترتیب کلیه شبکه ها از نظر شدت ومیزان تخریب با یکدیگر مقایسه شدند وکل استان به سه پهنه با توانایی توسعه بیشتر ، نیازمند بازسازی ونیازمند اقدامات حفاظتی تقسیم شد. درمجموع ، ۵۹/۸۷ درصد از مساحت کل استان مستعد توسعه بیشتر، ۰۸۳/۱۲ درصد نیازمند بازسازی و ۵۱۳/۰ نیازمند اقدامات حفاظتی شناسایی شد.