مریم شکری - دانشگاه مازندران
نصرت اله صفاییان - دانشگاه مازندران
روجا صفاییان - دانشگاه تهران

تالاب ها اکوسیستم هایی پویا برخوردار از تنوع زیستی و ساختار بتانیکی_ اکولوژیک خاص خود هستند. این اکوسیستم ها همواره تحت تاثیر عوامل طبیعی و انسانی دستخوش تغییراتی بوده و با گذر از آستانه سلامت دچار تخریب می گردند. با این نگرش به منظور ارزیابی پیامدهای زیست محیطی در تالاب ها، اندازه گیری خصوصیات اکولوژیکی و تنوع زیستی آنان لازم است. کنوانسیون تالاب ها و پرندگان مهاجر رامسر نیز کشورهای عضو را در خصوص استفاده خردمندانه از تالاب ها به رعایت آن ملزم دانسته است. برای اطلاع از آثار فعالیت های اقتصادی - اجتماعی جوامع انسانی بر ساختار پوشش گیاهی این اکوسیستم ها، تحقیق حاضر طی سال های ۱۳۸۴-۱۳۷۴ در چارچوب مطالعات فیتو اکولوژیک در ۷ تالاب معرف، در شمال کشور ایران واقع در حاشیه جنوبی دریای خزر صورت پذیرفت. ارزیابی تغییرات تراکم نسبی گیاهان مشاهده شده در سطح آب، به روش فاصله ای، تجزیه و تحلیل آماری داده ها با کاربرد روش ANOVA در محیط SPSS۹ انجام شد. براساس نتایج به دست آمده گونه های گیاهی:Azolla filiculoides, Nympha alba, Phragmites australis, Nelumbiym nuciferum, Juncus articulatus, Scirpus maritimus & Utricularia neglecta جزء گونه های زیاد شونده و گونه های گیاهی:Lemna minor, Butomus umbelatus, Sparganium erectum, Salvinia natans & Iris pseudacorus به عنوان گونه های کم شونده در تالاب های شمال ایران معرفی می گردند. با توجه به سرعت رشد، تکثیر و خصوصیات مرفولوژیکی گیاهان زیاد شونده، این گیاهان با پوشش پیوسته در سطح آب مانع نفوذ نور در آب، ایجاد اختلال در زنجیره غذایی و کاهش تنوع فون و فلور شده و سرانجام، با انباشته شدن در بستر تالاب، موجب بروز پدیده دیستروفیکاسیون و مرگ این اکوسیستم های آبی خواهند شد

wetland, Ramsar Convention, Photodynamic, aquatic plants, Eutrophication, Iran, AGENDA ۲۱