واکاوی ویژگیها و الگوی فراغت در گردشگری شهری (مطالعه موردی: تهران)

گردشگری شهری دارای نیروی بالا در جذب گردشگران و به تبع آن جذب منافع مالی و فرصتهای شغلی است. بسیاری از شهرهای ایران از جمله تهران، به دلیل بهرمندی از شرایط اقلیمی متنوع، نیروی بالایی را در جذب گردشگری شهری داراند که متاسفانه هنوز جایگاه مناسب خود را در این مقوله نیافته اند. دلایل مختلفی برای این نقصان وجود دارد که در این میان یکی از مهم ترین و موثرترین دلایل، عدم شناخت از ویژگیهای گردشگران علاقهمند به طبیعت و الگوی فراغت آنهاست. این مقاله با بررسی تعداد بالایی از گردشگران، به تعیین ویژگیهای آنها و همچنین الگوی فراغت آنها پرداخته تا مبنای مناسبی را برای تصمیمگیری و برنامهریزی گردشگری شهری فراهم آورد. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی گردشگران در سه حوزه پارک های شهری، پارک های جنگلی و رود دره های شهر تهران است که از میان آنها، به نسبت حجم گردشگران در هر یک از حوزه ها، تعداد ۳۰۰۰ گردشگر به صورت کاملا تصادفی انتخاب و در مراحل تحقیق از آرای ایشان در قالب پرسشنامه استفاده در نهایت از میان ۳۰۰۰ پرسشنامه تعداد ۲۶۷۹ فرم، ارزش بررسی داشته که از آنها استفاده شده است. نتایج در سه بخش ویژگی های فردی و حرفه ای، وضعیت زمانی و مکانی گردشگری و الگوی فراغت در گردشگری مورد تجزیه تحلیل قرارگرفته است. از نظر گروه بند های سنی، جنسی، فاصله مکان زندگی تا مکان مورد استفاده، دوره زمانی و مدت بهره جویی تفاوت آشکاری میان متقاضیان استفاده از رود دره ها با پارک های شهری و جنگلی وجود دارد که لزوم برنامه ریزی متفاوتی را نسبت به سایر فضاهای گردشگری طلب می کند. بنابر این مقاله با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد هایی در راستای برنامه ریزی و مدیریت بهینه گردشگری شهری ارائه می شود.

Keywords:

پارکهای جنگلی , پارکهای شهری , روددرهها , گردشگران , گردشگری شهری