حذف کروم ۶ ظرفیتی از محلول های آبی به وسیله کربن هسته سنجد و عناب و مقایسه آن با کربن فعال گرانولی

کروم از مهم ترین آلاینده های زیست محیطی است که باعث آلودگی منابع آب و اختلال در فعالیت های متابولیکی موجودات زنده می شود. از آنجا که در مبحث حذف فلزات سنگین از آب های آلوده، هزینه در مقایسه بین روش های مختلف پارامتر مهمی است، استفاده از مواد زائد طبیعی که به علت فراوانی در طبیعت دارای هزینه تهیه و استفاده پایین و دسترسی محلی آسان است، روشی موثر و کم هزینه برای حذف فلزات سنگین از جریان های آلوده به این آلاینده هاست. در این مطالعه کربن ساخته شده از هسته سنجد و عناب به منزله جاذب طبیعی به منظور جذب یون های محلول کروم آزمایش شد. برای این منظور آثار زمان تماس، pH محلول، غلظت اولیه کروم در محلول و غلظت جاذب بر میزان جذب این فلز بررسی شد. علاوه بر بررسی جاذب مذکور تمامی آزمایش های انجام شده با استفاده از کربن فعال دانه ای تکرار و نتایج هر سه نوع جاذب با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که میزان جذب کروم به میزان قابل توجهی به pH محلول بستگی دارد و بیشترین میزان جذب زمانی حاصل شد که pH محلول در محدوده ۲ قرار گرفت. همچنین، نتایج نشان داد با افزایش مقدار جاذب، زمان تماس و کاهش غلظت اولیه فلز در محلول راندمان جذب افزایش می یابد. نتایج حاکی از آن است که جذب یون محلول کروم از طریق جاذب های مورد استفاده در این پژوهش، از مدل ایزوترمی لانگمیر به خوبی تبعیت می کند. در شرایط بهینه راندمان حذف کروم از طریق کربن هسته سنجد، کربن هسته عناب و GAC به ترتیب mg/g۶۲، mg/g۲/۳۵ و mg/g ۶۶/۱خواهد بود.

Keywords:

جذب سطحی , کروم ۶ ظرفیتی , کربن هسته سنجد , کربن هسته عناب , کربن فعال گرانولی