ضیاالدین بادهیان - هیات علمی دانشگاه لرستان
معصومه منصوری - فارغ التحصیل دانشگاه لرستان

افزایش سطح گازهای گلخانه‎ای، تخریب محیط‎زیست و جنگل‎زدایی به همراه کاهش ظرفیت زیستی کره‎زمین جهت پاسخ‎دهی به نیازهای بشر از مهم ترین نگرانی ها در سطح جهانی به شمار می رود. در این پژوهش با استفاده از مفهوم ردپای اکولوژیک، پایداری حوزه آبخیز کال‎شور واقع در شهرستان سبزوار مورد بررسی قرار می گیرد. یافته های تحقیق نشان می دهند که کل ردپای اکولوژیک حوزه برابر با ۱۰۷۶۳۳۷ هکتار است و با مد نظر قرار دادن مساحت حوزه (۲۴۳۲۳۱ هکتار)، کسری اکولوژیک حوزه به میزان۱۰۵۲۱۰۵ هکتار زمین، قابل توجه است. از این مقدار بخش مصرف آب با ۴۸ درصد بیشترین میزان کسری و بخش‎های حمل‎ونقل نیز با ۱۵ درصد از کل کسری زمین حوزه آبخیز، کمترین نقش را در ناپایداری این منطقه دارد. لذا می‎توان ردپای اکولوژیکی را به‎عنوان یک ابزار مناسب برای ارزیابی آثار محیط‎زیستی در مقیاس درون شهری و نیز ارزیابی پایداری اکوسیستم‎ها بکار برد و از راهکارهایی مانند: آموزش و ارتقای سطح آگاهی مسئولان، اصلاح الگوی مصرف در رابطه با مولفه‎های آب، غذا و حمل و نقل، توسعه زیرساختهای ارتباطی و برطرف کردن کمبودهای موجود بخصوص در زمینه مصرف آب و سازماندهی و نظام مند کردن ساخت و سازها به منظور هماهنگی با محیط‎زیست بهره جست.

ردپای اکولوژیک, کسری اکولوژیک, حوزه آبخیز کال‎شور, ظرفیت زیستی, پایداری اکولوژیک