مقایسه شفقت به خود و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی و بهنجار

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه شفقت به خود و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی و بهنجار بود. روش پژوهش از نوع علی- مقایسه ای بود و جامعه آماری را تمام نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مراجعه کننده به کلینیکهای خصوصی مشاوره و خدمات روانشناختی شهر آستارا در سال ۱۴۰۰ تشکیل میدادند، ۲۰ نفر نوجوان ۱۴ تا ۱۸ سال مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی و ۲۰ نفر نوجوان بهنجار پس از همتاسازی، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس بهعنوان نمونه انتخاب و به سیاهه اضطراب اجتماعی کانر و همکاران (۲۰۰۰)، مقیاس شفقت به خود نف (۲۰۰۳) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱) پاسخ دادند و داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که در میانگین نمرات شفقت به خود و راهبردهای تنظیم شناختی دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، شفقت به خود در گروه بهنجار بیش از گروه بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود (M=۳۵/۰۷, SD=۳/۸)؛ همچنین بیشترین میزان استفاده از راهبردهای منفی شناختی هیجان و کمترین میزان استفاده از راهبردهای مثبت، مربوط به گروه نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود .(M=۶۱/۷۳, SD =۱۱/۶; M=۴۸/۶۳, SD =۵/۹) بنابراین این مولفه های روانشناختی در تداوم و تشدید اختلال اضطراب اجتماعی در نوجوانان نقش داشته و بایستی در برنامه های درمانی بر این مولفه ها تاکید شود.

Keywords:

شفقت به خود , تنظیم شناختی هیجان , اختلال اضطراب اجتماعی , نوجوانان