آزاده اسمعیل زاده روزبهانی - دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران
ناصر بهروزی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران
مرتضی امیدیان - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران
غلامحسین مکتبی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر توانبخشی شناختی بر توانایی دیداری فضایی و حل مساله دانش آموزان با اختلال یادگیری در ریاضی می باشد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. از میان دانش آموزان پسر پایه چهارم ابتدایی با نقص ویژه یادگیری ریاضی در شهر کرج به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۴۰ نفر انتخاب و پس از همتاسازی با جایگزینی تصادفی در گروه های آزمایش ۲۰) نفر) و گواه ۲۰) نفر) قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسهای ۵۰ تا ۶۰ دقیقه ای برنامه آموزش نرم افزار توانبخشی شناختی کاپتانزلاگ (نسخه (۲۰۱۸ را به شیوه انفرادی دریافت کردند، در حالیکه به گروه گواه این برنامه آموزشی ارائه نشد. به منظور جمع آوری داده ها از آزمون برج لندن (TOL)، آزمون تصاویر پیچیده آندره ری((ROCF، مقیاس هوش وکسلر کودکان- ویرایش پنجم((WISC-V و آزمون تشخیصی ریاضیات ایران کیمت (Keymath) استفاده شد. از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری با استفاده از نسخه بیست و چهارم نرم افزار SPSS برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد توانبخشی شناختی رایانه ای باعث شد که گروه آزمایش در مراحل پس آزمون و پیگیری در مقایسه با گروه گواه، توان دیداری-فضایی بیشتری از خود نشان دهند .(p<۰/۰۵) همچنین توانبخشی شناختی رایانهای باعث شد که گروه آزمایش در مراحل پسآزمون و پیگیری در مقایسه با گروه گواه، زمان تاخیر، زمان آزمایش و تعداد خطای کمتری را برای حل مساله داشتند، در حالی که تعداد مسائل حل شده آنان افزایش یافت .(p<۰/۰۱)

اختلال یادگیری در ریاضی، توانبخشی شناختی، توانایی دیداری فضایی، مهارت حل مساله