عباس رضائی استخروئیه - دانشجوی دکتری ،
سعید برومند نسب - استاد دانشکده مهندسی علوم آب ، دانشگاه شهید چمران اهواز
عبدالرحیم هوشمند - استادیار دانشکده مهندسی علوم آب ، دانشگاه شهید چمران اهواز
محمد جواد خانجانی - استاد ، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه شهید باهنر کرمان

این تحقیق در سال 1389 در دانشگاه شهید باهنر ، به صورت لوک های کامل تصادفی با یک تیمار شاهد و 18 تیمار کم آبیاری ، در سه تکرار اجرا گردید . تیمارهای کم آبیاری عبارت بودند از : تنش خشکی ملایم ( آبیاری با 75% نیاز آبی گیاه ) ، تنش خشکی شدید ( آبیاری با 50% نیاز آبی گیاه ) ، آبیاری جویچه ای یک در میان ثابت ( آبیاری با 50% نیاز آبی گیاه ) (C ) ، سه تیمار خشکی موضعی ریشه ( آبیاری با 50% نیاز آبی گیاه) به صورت ( جابجایی جویچه های مربوط در هر آبیاری (D1) ، بعد از دو آبیاری (D2) و بعد از سه آبیاری (D3)) . هر یک از تیمارهای کم آبیاری در سه مرحله رشد گیاه ( تمام دوره رشد (T) ، رشد رویشی (M1) و رشد زایشی (M2)) اعمال شدند. بیشترین عملکرد علوفه خشک برابر 15423 و کمترین آن 5176 کیلوگرم در هکتار به ترتیب در تیمارهای D1M2 ( با آبیاری کامل) و D3T (تحت کم آبیاری) بدست آمد. بیشترین عملکرد بیو لوژیکی 32431 کیلوگرم در هکتار به تیمار CM1 و کمترین آن برابر 17654 به تیمار D3M2 اختصاص داشت. کارائی مصرف آب ( نسبت عملکرد بیولوژیکی به آب ) برای تیمار شاهد برابر 2/57 و برای D2T برابر 6 حاصل شد. نتایج نشان میدهد مناسبرین روش کم آبیاری برای گیاه ذرت ، خشکی موضعی ریشه با جابجائی بعد از دو دور آبیاری ( فاصله 28 روزه ) می باشد.

خشکی موضعی ریشه ، ذرت ، عملکرد ، مارائی مصرف آب ، کم آبیاری