محسن هیبت نژاد - دانشگاه فردوسی مشهد
آزاده ملکزاده شفارودی - دانشگاه فردوسی مشهد
سمانه نادرمزرجی - دانشگاه فردوسی مشهد

منطقه سیاجک در پهنه جوش خورده سیستان و در جنوب زاهدان قرار دارد. واحدهای سنگی منطقه شامل واحدهای دگرگونی، رسوبی و توده های نفوذی است. واحد آمفیبولیت بیشترین گسترش را دارد. مهم ترین دگرسانی­های منطقه سیلیسی و پروپلیتی هستند. کانی­سازی در قالب رگچه کوارتز+کالکوپیریت+پیریت و رگه کوارتز+گوتیت در سنگ میزبان آمفیبولیت با راستای شمال غربی- جنوب شرقی و شرقی- غربی دیده می­شود. کالکوپیریت و پیریت کانی­های اولیه و کوولیت، کالکوسیت، مالاکیت، آزوریت، هماتیت و گوتیت کانی­های ثانویه هستند. براساس نتایج تجزیه زمین­شیمی، بالاترین مقدار مس ۲/۳ درصد، سرب و روی به ترتیب ۲۱۸ و ۱۵۰ گرم در  تن و طلا ۱۷۴ میلی­گرم در تن است. بر اساس بررسی ها، میانبارهای سیال دارای دمای همگن شدگی ۳۰۰-۱۶۳ درجه سانتی گراد هستند و از محلولی شامل NaCl با درجه شوری ۵/۱۳-۱۰ درصد وزنی تشکیل شده­اند. کاهش دما مهم ترین عامل ته نشست کانی های سولفیدی است. بر پایه دما و شوری محلول کانه­دار، کنترل ساختاری کانی­سازی، نوع دگرسانی و گسترش آن و کانی­شناسی ساده، منطقه سیاجک از نوع مس رگه­ای است.     

کانی سازی؛ زمین شیمی؛ میانبارهای سیال؛ سیاجک؛ پهنه جوش خورده سیستان.