عرفان رجبی - School of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran
سهراب کولیوند - Department of Radiology, Faculty of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences. Hamadan, Iran
آذر پیردهقان - Department of Community Medicine, Faculty of Medicine, Hamadan University of Medical Sciences, Hamadan, Iran

سابقه و هدف: یکی از عوارضی که می تواند باعث مرگ و میر و ناتوانی های قابل ملاحظه ای در بیماران مبتلا به سرطان شود، وقایع ترومبوآمبولیک است. ازآنجاکه سرطان های ناشی از دستگاه گوارش از شایع ترین سرطان ها در سراسر جهان و ایران است و اطلاعات کمی در مورد وقایع ترومبوآمبولیک همراه با سرطان های گوارشی در ایران وجود دارد، این مطالعه با هدف تعیین فراوانی وقایع ترومبوآمبولیک بدون علامت و علامت دار در بیماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارش انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، پرونده بیماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارش بیمارستان شهید بهشتی و کلینیک امام خمینی همدان طی سال های ۱۳۹۶-۱۴۰۰ مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: ۶۳۰ بیمار مبتلا به سرطان دستگاه گوارش مورد بررسی قرار گرفتند که در مجموع ۵۹ مورد (۹/۴ درصد) ترومبوآمبولی ثبت گردید. بیشترین ترومبوزها در بیماران مبتلا به سرطان معده رخ داده است (P>۰.۰۵). فراوانی نسبی ترومبوز در بیمارانی که آنتی کواگولان مصرف می کردند۷/۶ درصد و در بیمارانی که آنتی کواگولان مصرف نمی کردند ۱۳/۲ درصد بود (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: وقوع ترومبوز در بیماران سرطانی ایران نسبت به جوامع غربی کمتر می باشد و همچنین ارتباطی با محل سرطان، سن و جنسیت ندارد. در صورت مصرف آنتی کواگولان، ریسک بروز ترومبوز کاهش می یابد. بیشترین وقایع ترومبوآمبولیک طی ۶ ماهه اول پس از تشخیص سرطان و طی ۳ماهه اول پس از شروع کموتراپی رخ می دهد.

Anticoagulants, Chemotherapy, Gastrointestinal Neoplasms, Thromboembolism, آنتی کواگولان, ترومبوآمبولی, سرطان های دستگاه گوارش, شیمی درمانی