واکاوی تاثیر سرمایه اجتماعی بر تحقق پذیری برنامه ریزی محله-مبنا با استفاده از روش تعدیل مجدد زمین؛ نمونه موردی: محله ابیوردی شیراز

با توجه به وضعیت بافت های فرسوده می توان از طریق روش تعدیل مجدد زمین (LR) به تغییر چیدمان قطعات، احداث معابر و فراهم آوری خدمات عمومی اقدام نمود. این روش با مشارکت شهروندان در فرآیند تحقق طرح، سعی در حفظ ارزش های اجتماعی و توسعه محلی بافت دارد. از آنجایی که سرمایه اجتماعی مهمترین عنصر تحقق پذیری برنامه ریزی محله-مبنا می باشد، هدف از پژوهش؛ واکاوی تاثیر سرمایه اجتماعی بر تحقق پذیری برنامه ریزی محله-مبنا با استفاده از روش LR می باشد. بطوریکه بعد از برنامه ریزی کاربری زمین و محاسبه قطعات تعدیل شده، حجم نمونه بطور تصادفی و طبق فرمول کوکران، ۲۱۸ مالک از قطعات تعدیل شده تعیین شده است و سپس از طریق پرسشنامه نظرسنجی شده و ضریب همبستگی معیارهای تحقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد مولفه های تمایل به برنامه ریزی محله محور از طریق روش LR با زیر معیارهای سرمایه اجتماعی از جمله همبستگی اجتماعی؛ دلبستگی به مکان و آگاهی و اعتماد ساکنین در اجرای روش تعدیل مجدد زمین ارتباط معنادار و مثبت دارد. بطوریکه ضریب همبستگی پیرسون آنها به ترتیب۶۰۳/۰؛ ۶۸۵/۰ ؛ ۲۳۸/۰ در سطح ۹۹ درصد معنادار است. این بدین معنی است که با افزایش سرمایه اجتماعی تمایل به برنامه ریزی محله مبنا از طریق روش مذکور بین ساکنین افزایش می یابد. با توجه به ضریب آلفای کرونباخ جهت سنجش ضریب پایایی آزمون، که ۰.۸۴ برآورد شده است؛ برنامه ریزی محله مبنا در محلاتی با ویژگی مشابه با محله ابیوردی (موقعیت مناسب، بدقوارگی قطعات، کمبود خدمات عمومی و فضای سبز، همبستگی بالا ساکنین)، با استفاده از روش LR امکان پذیر می باشد.

Keywords:

برنامه ریزی محله- مبنا , سرمایه اجتماعی , روش تعدیل مجدد زمین(LR) , محله ابیوردی