بررسی تغییرات کاربری اراضی حوضه آبریز زرینه رود و تاثیر آن بر روی فرسایش خاک با استفاده از مدل WLC

امروزه تهیه ی نقشه­های کاربری اراضی با استفاده از داده­های سنجش از دور به عنوان یکی از مهم­ترین و پرکاربردترین روش­ها جهت تولید نقشه­های کاربری اراضی و همچنین ارزیابی کاربری با یکدیگر است. نبود زیر ساخت­های مناسب، رعایت نکردن قوانین قابلیت توسعه ی زمین در انتخاب کردن کاربری­ها و مدیریت غیر اصولی آن منجر به وقوع پدیده ی فرسایش خاک می­شود هدف از تحقیق حاضر تهیه ی نقشه­های کاربری اراضی با استفاده از روش شئ­گرا و همچنین تهیه ی نقشه­های پهنه­بندی فرسایش خاک حوضه ی آبریز زرینه­رود برای سال­های ۲۰۰۰ و  ۲۰۱۸ ماهواره لندست با استفاده از روشWLC  که یکی از روش های تصمیم گیری چندمعیاره می باشد صورت گرفت. نتایج بدست آمده از تغییرات کاربری اراضی با استفاده از طبقه بندی شئ گرا نشان داد که بیشترین مقدار روند افزایشی مساحت برای کاربری های کشاورزی دیم و کشاورزی آبی می باشد. این افزایش دو کاربری به ترتیب برابر با ۲۸/۱۸ و ۴ درصد افزایش از کل حوضه مورد نظر را در بر می­گیرد. روند تغییرات کاربری­های بایر، مرتع غنی و متوسط، به مرور زمان به نحوی کاهشی بوده است که به طوری که به ترتیب مساحت ۰۴/۱۴، ۶۶/۱۰و ۷۳/۵ درصد کاهش داشته است. کاربری انسان ساخت در طول زمان با روندی تقریبا یکنواخت در حال افزایش است که این نوع افزایش در طول ۱۸ سال برابر با ۴۷/۲ درصد رشد داشته است. نتایج بدست آمده از نقشه­های تولید شده پهنه­بندی فرسایش سال ۲۰۰۰ و ۲۰۱۸  نشان داد که دو طبقه بسیار پر خطر و پر خطر (منظور طبقاتی هستند که به ترتیب دارای بیشترین پتانسیل فرسایش خاک در حوضه ی آبریز زرینه­رود را دارند) که هر کدام ۲۹/۱۵ و ۵۱/۲۷ درصد از منطقه را در برگرفته­اند. این طبقات بیشتر در کاربری­های کشاورزی دیم، کشاورزی آبی، بایر و مرتع متوسط واقع شده است.

Keywords:

روش WLC , طبقه بندی شئ گرا , لندست , کاربری اراضی , حوضه آبریز زرینه رود