فاطمه رضائی - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان

نظر به اهمیت خاص عقد نکاح قانونگذار آزادی اراده را محدود کرده و آثار این عقد را خود تعیین نموده است، به طوری که اراده اشخاص اصولا نمیتواند بسیاری از این آثار را تغییر دهد. انسان امروزی و تحولات مستمری که در شکل زندگی مردم جوامع به وجود میآید در پدید آمدن فرار از محدودیتها نقش ایفا میکند. تحولات فرهنگی طی گذر زمان این اجازه را به قانونگذار می دهد تا برای همسویی قوانین با پیشرفتهای بشری، مقررات بروزتری تدوین کند. لیکن این محدودیت اراده مطلق نیست و در مواردی افراد میتوانند بنا به میل خود برخی شرایط و آثار عقد را معین کنند. بر همین اساس بررسی میشود توافقهای خصوصی افراد، در مقام رویارویی با قواعد آمره عقد نکاح تا چه میزان تاب مقاومت دارند و تراضی آنها، در انعقاد آثار طرفین و انحلال نکاح چه نقشی را ایفا میکند. این توافقات گاه به صورت شروط ضمن عقد و گاه به صورت قرارداد خصوصی ظاهر میشوند. تردیدی وجود ندارد که قراردادهای بین المللی خصوصی بایداصولا تابع قانون مورد تراضی طرفین باشند و از آنجا که اصل حکومت اراده بر این قراردادها انکار ناپذیر و غیرقابل مناقشه است، نمی توان تصور کرد که قانونگذاران بتوانند به ذوق و صلاحدید خود قانون دیگری بر قرارداد حاکم کنند. آنچه که به عهده قانونگذاران است،اولا تعیین استثناهای حاکمیت اراده وثانیا تعیین وضعیت سکوت طرفین و عدم توافق آنهاست. بدیهی است در صورتی هم که افراد با نادیده گرفتن دستورات قانونی طبق میل و اراده خود شرایط و آثار آن دسته از روابط خود را که وارد در قلمرو حقوق خانواده است تعیین کنند نمیتوانند حمایت جامعه را انتظار داشته باشند. لذا نقش قراردادهای خصوصی زوجین در آثار نکاح بسی موثرتر از انعقاد و انحلال آن است.روش تحقیق بصورت توصیقی تحلیلی می باشد.

قرارداد، نکاح، روابط زوجین، حقوق مدنی، قرارداد خصوصی.